പശുക്കളെ കള്ളക്കടത്ത് നടത്തുന്നുവെന്നാരോപിച്ചു ആൾവാറിൽ   ക്ഷീര കർഷകനായ ഒരു മുസൽമാനെ ആൾക്കൂട്ടം തല്ലി ക്കൊല ചെയ്ത  സംഭവത്തിൽ മോദിയും രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യമന്ത്രി വസുന്ധര രാജിയും പാലിക്കുന്ന മൗനം അർത്ഥഗർഭം
'പശുസംരക്ഷണ'ത്തിന്റെ പേരിൽ ഹിന്ദുത്വ കൊലയാളി സംഘങ്ങൾ മുസ്ലീങ്ങളെ വേട്ടയാടുന്നത് കഴിഞ്ഞ മൂന്നു വർഷക്കാലത്തെ മോദി ഭരണത്തിലെ 'സാധാരണ' സംഭവങ്ങളിൽപ്പെടുന്നുവെന്നത്  ആരേയും ഉൽക്കണ്ഠാകുലരാക്കുന്ന ഒരു സത്യമാണ്. ബി ജെ പി സർക്കാരിലെ പല നേതാക്കളുടെയും  പ്രസ്താവനകളും ബി ജെ പി നയിക്കുന്ന സംസ്ഥാന ഗവൺമെന്റുകൾ ബീഫ് നിരോധന നയത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാംസാഹാരത്തിന്റെ ഉൽപ്പാദനത്തിലും ഉപഭോഗത്തിലും കൊണ്ടുവന്ന കർശനമായ നിയന്ത്രണ നടപടികളും മേൽപ്പറഞ്ഞ രൂപത്തിലുള്ള ആൾക്കൂട്ട ഹിംസകൾക്ക് പ്രത്യക്ഷ പ്രേരണയായിരിക്കുകയാണ്.

2014 ലെ പാർലമെന്റ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണത്തിനിടയ്ക്ക്  മോദി മാംസാഹാരത്തിനും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വ്യവസായത്തിനും എതിരായ വിഭാഗീയ മുൻവിധികളെ പരമാവധി ചൂഷണം ചെയ്തു വോട്ടാക്കിയത് ആ മേഖലയിൽ നടക്കുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളെയാകെ    'പിങ്ക് വിപ്ലവം' എന്ന് പരിഹാസരൂപത്തിൽ വിശേഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു. മഹാരാഷ്ട്രയിലും ഹരിയാനയിലും ഉള്ള ബി ജെ പി ഗവൺമെന്റുകൾ 2015 -ൽ ബീഫ് നിരോധിച്ചു. അതിൽപ്പിന്നെ നാം കാണുന്നത് കൊലയാളികളായ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളുടെ അഭൂതപൂർവ്വമായ വർധനവാണ്. ഉത്തർപ്രദേശിൽ യോഗി ആദിത്യനാഥിന്റെ സർക്കാർ ചുമതലയേറ്റ ശേഷം അറവുശാലകൾക്ക് എതിരെ കടുത്ത നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തിയ ശേഷം 'ഗോ സംരക്ഷണ'ത്തിന്റെ പേരിൽ അക്രമപ്പേക്കൂത്തുകൾ നടത്താൻ പ്രസ്തുത കൊലയാളി സംഘങ്ങൾക്കു ഒന്നുകൂടി ധൈര്യം പകർന്നുകിട്ടിയതുപോലെയായി .

2015 ൽ രാജസ്ഥാനിലെ നഗൗർ ജില്ലയിലെ ബിർക്കോല ഗ്രാമത്തിൽ , 60 വയസ്സു കാരനായ അബ്ദുൽ ഗാഫർ ഖുറേശിയെ ആൾക്കൂട്ടം വളഞ്ഞു തല്ലിക്കൊല്ലുന്നതിനു മുൻപ്  സോഷ്യൽ മീഡിയയിലൂടെയും മറ്റും പറഞ്ഞുപരത്തിയിരുന്നത്  ഒരു സദ്യയൊരുക്കാൻ ഇരുനൂറു പശുക്കളെ കശാപ്പു ചെയ്ത വ്യക്തിയാണ് അയാൾ എന്നായിരുന്നു. അതേ വർഷം ഉത്തർ പ്രദേശിലെ ദാദ്രിയിൽ മുഹമ്മദ് അഖ്‌ലാഖ് കൊല്ലപ്പെടും മുൻപ് പ്രചരിപ്പിച്ച കഥ അഖ്‌ലാഖ്   ഒരു പശുവിനെ കൊന്നുവെന്നും അതിന്റെ മാംസം വീട്ടിലെ ഫ്രിഡ്ജിൽ സൂക്ഷിച്ചുവെന്നും ആയിരുന്നു; പ്രസ്തുത ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണത്തിൽ അഖ്‌ലാഖ് കൊല്ലപ്പെട്ടതിന് പുറമെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകന് ഗുരുതരമായ പരിക്കുകൾ  ഏൽക്കേണ്ടിവന്നു. ഈ സംഭവം കഴിഞ്ഞു അധികനാളുകൾ ആവുന്നതിനു മുൻപ് സിംലയിൽ നോമൻ  ഖാൻ എന്ന മറ്റൊരു വ്യക്തിയെ ആൾക്കൂട്ടം വളഞ്ഞാക്രമിച്ചു കൊലപ്പെടുത്തി. 'പശുവിനെ കള്ളക്കടത്ത് നടത്തി' യെന്ന് ആരോപിച്ചായിരുന്നു പ്രസ്തുത  കൊല .
2016 ൽ  ഝാർഖണ്ഡിൽ , ഒരു കാലിക്കച്ചവടക്കാരനായിരുന്ന   മൊഹമ്മദ് മജ്‌ലൂം , കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന പന്ത്രണ്ടുവയസ്സുകാരനായ ഇനായത്തുള്ളാ ഖാൻ എന്നിവരെ ലത്തേഹറിൽ  തല്ലിക്കൊന്ന് മരത്തിൽ കെട്ടിൽതൂക്കി.  'പശുസംരക്ഷണം' എന്ന പേരിൽ ആൾക്കൂട്ടങ്ങൾ  നടത്തിവരുന്ന ഹിംസയുടെ ബീഭത്സമായ മുഖങ്ങൾ രാജ്യത്തിന്റെ പലഭാഗങ്ങളിലും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളിൽ അനാവൃതമാവുകയാണ്. 2016 ൽ രാജസ്ഥാനിലെ ആൽവാറിൽ മുസ്ലീങ്ങൾ പശുക്കളെ കൊല്ലുന്നുവെന്ന പ്രചാരണത്തിന് തൊട്ടു പിൻപേ ആൾക്കൂട്ടങ്ങൾ മുസ്‌ലിം കുടുംബങ്ങളെ വ്യാപകമായി ആക്രമിച്ചപ്പോൾ  അവരെ  പിടികൂടുന്നതിന് പകരം പോലീസ്  കേസ്സുകൾ എടുത്തതും   അറസ്റ്റ് ചെയ്തതും മുസ്‌ലിം സമുദായത്തിലെ കുറെ പുരുഷന്മാർക്കെതിരെയായിരുന്നു.

ഇപ്പോൾ അതേ  ആൾവാറിൽ 2017 ൽ ഒരു ക്ഷീര കർഷകനായ പെഹ്‌ലു ഖാൻ കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു .ജയ്‌പ്പൂരിലെ കന്നുകാലിച്ചന്തയിൽ നിന്ന് ഹരിയാനയിലേക്കു മടങ്ങും വഴി ഒരാൾക്കൂട്ടം തടഞ്ഞുനിർത്തി പെഹ്‌ലു ഖാനെ തല്ലിക്കൊല്ലുകയായിരുന്നു. പ്രസ്തുത ആക്രമണത്തിൽ മറ്റൊരു കന്നുകാലിക്കച്ചവടക്കാരനായ അസ്‌മത്തിനു നട്ടെല്ലിന് ഗുരുതരമായ പരിക്ക് സംഭവിച്ചു. ഇരകൾ രണ്ടുപേരും പശുക്കളെ കള്ളക്കടത്തായി അറവുശാലയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകുകയാണെന്ന് ആരോപിച്ച ശേഷമാ യിരുന്നു ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണം അരങ്ങേറിയത്.
ദലിത് സമുദായങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവർ  പശുരക്ഷാ ഗുണ്ടാ ആക്രമണത്തിന് ഇരകൾ ആയ സംഭവങ്ങളും നിരവധിയാണ്. 2016 ൽ കർണ്ണാടകയിൽ ഒരു ദലി ത് കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾക്കെതിരെ ബജ്‌രംഗ് ദൾ ഗുണ്ടകൾ ആക്രമണം നടത്തിയത്  അവർ വീട്ടിൽ പശുമാംസം സൂക്ഷിച്ചു വെന്ന് ആരോപിച്ച  ശേഷം ആയിരുന്നു. ചത്ത പശുവിന്റെ തോൽ ഉരിച്ചെടുക്കുന്ന ജോലിയിൽ നിയുക്തരായിരുന്ന ഏതാനും  ദലിത് യുവാക്കളെ ഗുജറാത്തിലെ ഉനയിൽ നഗ്നരാക്കി നിർത്തി മർദ്ദിച്ചവശരാക്കിയ സംഭവം കഴിഞ്ഞ വർഷം ഉണ്ടായി.
 
'പശു സംരക്ഷണ'ത്തിന്റെ പേരിൽ അല്ലാതെ വേറെ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയും മേൽപ്പറഞ്ഞ തരത്തിലുള്ള ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണങ്ങളും കൊലപാതകങ്ങളും ധാരാളം നടന്നിട്ടുണ്ട്.   ഝാർഖണ്ഡിൽ ഒരു മുസ്ലിം യുവാവിനെ ആൾക്കൂട്ടം തല്ലിക്കൊലപ്പെടുത്തിയത് ഒരു ഹിന്ദു പെൺകുട്ടിയുമായുണ്ടായിരുന്ന  അടുപ്പത്തിന്റെ  പേരിൽ ആയിരുന്നു. 2014 ൽ നടന്ന ഈ സംഭവത്തിൽ മൊഹ്സിൻ ഷെയ്ഖ് എന്നുപേരായ ഒരു എഞ്ചിനീയറെ  ആക്രമിച്ചത് ഹിന്ദു രാഷ്ട്ര സേന എന്ന ഗുണ്ടാ സംഘമായിരുന്നു. ഇത് പോലെ മറ്റൊരു  ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണത്തിൽ അജ്ഞാതനായ ഒരു മുസൽമാൻ 2015 ൽ കാൺപൂരിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടതു  അയാൾ ഒരു പാക്കിസ്ഥാൻ ചാരൻ ആണെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെട്ടതിനെത്തുടർന്നായിരുന്നു.


ദാദ്രിയിൽ നടന്ന ആൾക്കൂട്ടക്കൊലയിലേതിന്  സമാനമായി ആൾവാറിലും കൊലപാതകത്തെ ന്യായീകരിക്കാനായി ബി ജെ പി നേതാക്കൾ തള്ളിക്കേറി വന്നു. ആൾവാറിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട വ്യക്തിയും കൊന്നവരും ഒരേ പോലെ തെറ്റുകാരാണെന്ന വിചിത്രമായ വാദമാണ് രാജസ്ഥാൻ ആഭ്യന്തരമന്ത്രി ഗുലാബ് ചന്ദ് കടാരിയ ഉന്നയിച്ചത്. ആൽവാറിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട പെഹ്‌ലു ഖാന്റെ കൈവശം പശുക്കളെ കച്ചവടം ചെയ്തതിന്റെ നിയമാനുസൃതമായ എല്ലാ രേഖകളും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അയാൾ പശുക്കളെ കള്ളക്കടത്ത് നടത്തുകയായിരുന്നുവെന്ന പ്രചാരണത്തെ വേറൊരു തരത്തിൽ ന്യായീകരിക്കുകയാണ് ഈ പ്രസ്താവനയിലൂടെ രാജസ്ഥാൻ മന്ത്രി ചെയ്തത്.
 അതെ സമയം , കേന്ദ്രത്തിലെ കാബിനറ്റ് മന്ത്രിയായ മുക്‌താർ അബ്ബാസ് നക് വി ഇത്തരം ഒരു ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകം നടന്ന കാര്യത്തെത്തന്നെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ടാണ് പാർലമെന്റിൽ സംസാരിച്ചത്.

ആൾവാർ ആൾക്കൂട്ടക്കൊലയുയർത്തുന്ന ഗുരുതരമായ പ്രശ്നത്തെ  നിസ്സാരവൽക്കരിക്കാൻ ബി ജെ പി നേതാക്കൾ കഠിനമായി പരിശ്രമിക്കുമ്പോൾ  പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദിയിൽനിന്നും രാജസ്ഥാൻ മുഖ്യമന്ത്രി വസുന്ധരാ രാജേ യിൽനിന്നും ആൾവാർ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചു  ഒരു പ്രതികരണവും പുറത്തുവന്നില്ലെന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്.   
അങ്ങകലെ സ്റ്റോക്ഹോമിൽ നടന്ന ഭീകരാക്രമണത്തെക്കുറിച്ചു ട്വിറ്ററിൽ പ്രതികരണങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തിയ ഈ നേതാക്കൾക്ക് അവരുടെ മൂക്കിന് താഴെ സ്വന്തം അനുയായികൾ ഗോ രക്ഷയുടെ പേരിൽ നടത്തിയ  ഭീകര പ്രവർത്തനങ്ങളെ കണ്ടില്ലെന്നു  .നടിക്കാൻ എളുപ്പത്തിൽ കഴിയുന്നു. അതേ  സമയം, ഗോ രക്ഷാ ഗുണ്ടകളുടെ ആക്രമണങ്ങൾ ക്കെതിരെ പ്രതികരിക്കാൻ എല്ലായ്‌പോഴും മോദി വിമുഖത കാട്ടിയിരുന്നില്ലെന്നും ഓർക്കേണ്ടതാണ്.
ഉനയിൽ ദലിതുകളെ  ഗോ രക്ഷാ ഗുണ്ടകൾ ആക്രമിച്ച സംഭവത്തെ വൈകാരിക മായ ഒരു ശൈലിയിൽ അപലപിച്ചു മോദി പറഞ്ഞത് "വേണമെങ്കിൽ നിങ്ങൾ എന്നെ വെടിവെച്ചു കൊന്നോളൂ; ദളിതരെ ആക്രമിക്കരുത് "എന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ, ആൾവാർ ആൾക്കൂട്ടക്കൊലയ്ക്ക് ശേഷം എന്തുകൊണ്ടാണ് അത്തരമൊരു വൈകാരിക പ്രകടനം പോലും   മുസ്ലീങ്ങളായ ഇരകൾക്കു വേണ്ടി മോദിയിൽ നിന്നും ഉണ്ടാകാത്തത്?ഇതിന്റെ ഉത്തരം വളരെ വ്യക്തമാണ്: ഒന്നാമത്തെ കാര്യം ,  ദളിത് വോട്ടുകൾ തങ്ങൾക്കനുകൂലമാക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യം ഇന്ന് മോദിയും ബി ജെ പിയും നന്നായി തിരി ച്ചറിയുന്നുണ്ട് എന്നതാണ്. രണ്ടാമതായി ,   മുസ്‌ലിം വോട്ടുകൾ അത്രയ്ക്കാവശ്യമായി ബി ജെ പിയ്ക്ക് തോന്നുന്നില്ല എന്നുമാത്രമല്ല ദളിതുകളും മുസ്ലിങ്ങളും തമ്മിൽ ഐക്യപ്പെടുന്നത് തടയാനായി മുസ്ലീങ്ങളെ ഒറ്റപ്പെടുത്തി ആക്രമിക്കുക എന്ന ഒരു തന്ത്രത്തിന്റെയും ഫലമാണത്.

ആൾവാർ കൊലപാതകത്തിൽ അറസ്റ്റു ചെയ്യപ്പെട്ടവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ സ്ഥലത്തെ ഏതാനും കോളേജുകളിലെ എ ബി വി പി നേതാക്കളായ വിദ്യാർഥികളും ഉൾപ്പെടുന്നു. ഭഗത് സിംഗിനെപ്പോലുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യസമരപ്പോരാളികളോടാണ് ആൾവാർ കൊല  നടത്തിയ പശുരക്ഷാ സംഘാംഗങ്ങളെ ജയ്‌പൂർ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള പശുഗുണ്ടാസംഘത്തിന്റെ .തലവരിൽ പ്രധാനിയായ 'സാധ്വി' കമൽ ദീദി ഉപമിച്ചത്! മോദി ഭരിക്കുന്ന ഇന്ത്യയിൽ വിശുദ്ധ പശുക്കളെ രക്ഷിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ നടക്കുന്ന ഹീനമായ മനുഷ്യക്കുരുതികൾ മൂടിവെക്കുന്നതിനു പോലും ഭഗത് സിംഗിനെപ്പോലുള്ള വിപ്ലവകാരികളുടെ പേര് എങ്ങനെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നുവെന്നുകൂടി ഇത് തുറന്നുകാട്ടുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ ഗോവധ നിരോധനവാദികളുടെ രാഷ്ട്രീയത്തെ ആക്രമിച്ചു വളരെ വ്യക്തമായ ഭാഷയിൽത്തന്നെ ഭഗത് സിംഗ് എഴുതിയിട്ടുണ്ട് :  "മനുഷ്യരുടെ ജീവൻ മൃഗങ്ങളുടെ ജീവനേക്കാൾ എന്തുകൊണ്ടും കൂടുതൽ വിലമതിക്കത്തക്കതാണെന്നിരിക്കെ 'വിശുദ്ധ മൃഗങ്ങളുടെ'  പേരിൽ ഇന്ത്യയിൽ മനുഷ്യർ പരസ്പരം തല തല്ലിപ്പൊളിക്കുന്ന സ്ഥിതിയാണ്"
 
ദേശവ്യാപകമായി ഗോവധനിരോധനവും ബീഫ് നിരോധനവും ഏർപ്പെടുത്താനുള്ള  ആവശ്യമുന്നയിചു മുറവിളികൂട്ടുന്ന ആർ എസ്  എസ്സിന്റെയും,  ഗോവധത്തെക്കുറിച്ചു ആവർത്തിച്ചു വാചകമടികൾ  നടത്തുന്ന ബി ജെ പി യുടെയും തട്ടിപ്പും ആത്മവഞ്ചനയും പുറത്തുവന്ന പല അവസരങ്ങളും അടുത്തകാലത്ത് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. കേരളത്തിൽ മലപ്പുറം പാർലമെന്റ് ഉപതെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണത്തിനിടെ ബി ജെ പി നേതാക്കൾ "ഗുണമേന്മയുള്ള ബീഫ്" ലഭ്യമാക്കും എന്ന വാഗ്ദാനമാണ് നൽകിയത്. മണിപ്പൂരിലും ഗോവയിലും ബീഫ് ജനങ്ങളുടെ 'ഭക്ഷണ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗ'മായതിനാൽ അവിടങ്ങളിൽ അത് നിരോധിക്കാൻ ആലോചനയില്ലെന്നാണ്  ഈ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഭരണം കൈക്കലാക്കിയ ബി ജെ പി സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾ പറയുന്നത്. അപ്പോൾ പശു എങ്ങിനെയാണ് ചില സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ 'ഗോ മാതാവ്' ആകുന്നതും മറ്റു ചില സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ 'ഭക്ഷണ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗം' ആകുന്നതും? അത് എന്തുതന്നെയായാലും, പശുരക്ഷാ ഗുണ്ടകളുടെ കൈകളാൽ അടുത്തകാലത്ത് കൊല്ലപ്പെട്ട ഒരാൾ പോലും യാഥാർഥത്തിൽ പശുക്കളെ കൊല്ലുകയോ പശുവിറച്ചി തിന്നുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല. അവർ കൊല്ലപ്പെട്ടതിന്റെ ഏക കാരണം മോദിയുടെ ഇന്ത്യയിൽ മുസ്ലീങ്ങളായിപ്പോയി എന്നതായിരുന്നു.



   ആൾവാർ കൊലപാതകത്തിന് ശേഷം നടന്ന മറ്റൊരു സംഭവത്തിൽ ,പശുക്കളെ മേയ്ച്ചുകൊണ്ടു അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞു ജീവിച്ച ഒരു കുടുംബത്തിൽ നിന്നും പശുരക്ഷാ ഗുണ്ടകൾ പശുക്കളെ ബലമായി പിടിച്ചെടുക്കുകയുണ്ടായി. ഡെൽഹിയിൽ ഉണ്ടായ മറ്റൊരു സംഭവത്തിൽ മനേകാ ഗാന്ധിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള "പീപ്പിൾ ഫോർ ആനിമൽസ്"എന്ന സർക്കാരിതര സംഘടനയുടെ അംഗങ്ങൾ പശുക്കളെയും കൊണ്ട് യാത്രചെയ്യുകയായിരുന്ന മുസ്ലീങ്ങളെ വഴിയിൽ തടഞ്ഞുനിർത്തി ആക്രമിച്ചു.

ഗോരക്ഷാ ജാഗ്രതാ സംഘങ്ങൾ എന്ന പേരിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന എല്ലാ സംഘടനകളെയും ഉടൻ നിരോധിക്കണം. അക്രമികളായ ഈ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളുമായും ഗുണ്ടാസംഘങ്ങളുമായും സഹകരിച്ചു  പ്രവർത്തിക്കുന്നതായി കാണപ്പെടുന്ന പോലീസുദ്യോഗസ്ഥരെ സർവീസിൽ നിന്നും പിരിച്ചുവിടണം.
ഭക്ഷണ സംസ്കാരം ഉൾപ്പെടെ സംസ്കാരത്തിന്റെ എല്ലാ മേഖലകളിലും വൈവിദ്ധ്യങ്ങൾ നിലനിർത്താനും ജനാധിപത്യപരമായി അവ സംരക്ഷിക്കാനും ഉള്ള അവകാശം ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയായാലും  മാനിക്കപ്പെടുകതന്നെ വേണം. എല്ലാത്തിലും ഉപരി,  ഏതു കാരണം ഉന്നയിച്ചായാലും മനുഷ്യരെ കൊല്ലുന്നതിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ ഇടവരരുത്. ഒരു മൃഗത്തെ കൊന്നു എന്നോ മാംസം ഭക്ഷിച്ചു എന്നോ ആരോപിച്ചു മനുഷ്യർ കൊലചെയ്യപ്പെടുന്ന അവസ്ഥ എന്തായാലും അനുവദിച്ചുകൂടാ.

Modi's and Raje's Deafening Silence Over Alwar Mob Lynching
Murderous attacks on Muslims by Hindutva mobs in the name of ‘cow protection’ – or other pretexts - have become grimly ‘normal’ in the past three years of Modi rule. A spate of statements by leaders of the BJP Government as well as a series of measures by BJP-led Governments to crackdown on beef and meat production and consumption have served as tacit green signals for these attacks.
In the 2014 Parliamentary election campaign, Narendra Modi himself sought votes by stoking sentiments against animal slaughter and the meat industry, which he termed ‘pink revolution.’ In 2015, BJP Governments in Maharashtra and Haryana banned beef. Soon after, the lynch mob murders gained momentum. Following the formation of the Adityanath Government in Uttar Pradesh and its crackdown on slaughterhouses, the attacks in the name of ‘cow protection’ have once again gained momentum.
In 2015, 60 year-old Abdul Ghaffar Qureshi was killed in Birloka village in Rajasthan's Nagaur district after social media was used to spread rumours accusing him of slaughtering 200 cows for a feast. In 2015, Akhlaque was lynched to death at Dadri on the allegation that he had killed a cow and stored beef in his fridge; his son was grievously injured. Soon after, Noman Khan was lynched to death by a mob at Shimla that accused him of ‘cow smuggling.’ In 2016, cattle trader Mohammad Majloom and 12-year-old Inayatullah Khan were lynched to death and hung from trees in Latehar – again by a mob claiming to ‘protect cows.’ Similar mob attacks and killings have taken place at several places. In 2016, Meo Muslim families in villages in Alwar, Rajasthan were victims of mob attacks following rumours that they were slaughtering cows. On that occasion, police did not arrest the assailants, but instead arrested several of the Muslim men.
And now at the same Alwar in 2017, a dairy farmer Pehlu Khan, returning to Haryana after buying cows at the Jaipur cattle market, was lynched to death by a mob accusing him of smuggling cows for slaughter. Another dairy farmer and cattle trader Azmat suffered a spinal injury at the hands of the same mob.
There have also been several incidents of attacks on Dalits by cow-goons. In 2016, a Bajrang Dal mob attacked a Dalit family in Karnataka accusing them of storing beef in their house. The same year, several Dalit men, employed to skin a dead cow, were stripped and thrashed by a mob at Una in Gujarat.
There have been lynch mob killings on other pretexts as well: recently a Muslim man was lynched to death in Jharkhand because he was in a relationship with a Hindu girl; in 2014, a techie Mohsin Shaikh was lynched to death by a Hindu Rashtra Sena mob; in 2015 an unidentified Muslim man was lynched to death in Kanpur after it was rumoured that he was a Pakistani spy.
After the Alwar lynching, as after Dadri, several senior BJP leaders rushed to justify the killing. Rajasthan Home Minister Gulab Chand Kataria claimed that the victims were as responsible for the Alwar attack as the assailants. In other words he accused Pehlu Khan of smuggling cows illegally in spite of the fact that Khan had all the necessary legal documents to buy and transport cows. Central Government Cabinet Minister Mukhtar Abbas Naqvi declared in Parliament that the Alwar lynching incident had simply not taken place.
Meanwhile, Prime Minister Modi and Rajasthan Chief Minister Vasundhara Raje maintained complete silence on the Alwar lynching. Modi and Raje both managed to tweet condolences for the victims of the terror attack in far-away Stockholm, but said not a word on the murderous terror unleashed by cow-goons on their own watch. Modi has not always been silent on victims of cow-goon attacks. Following the attack on Dalits at Una, he made an emotional appeal – ‘Shoot me, kill me but don’t attack Dalits.’ Why does he make no such appeal after the Alwar lynching? The answer is clear: Modi and the BJP are cynically conscious of their wish to woo Dalit votes. They not only feel no need for Muslim votes, they are eager to isolate Muslims and try and disrupt any Dalit-Muslim solidarity.
Those accused in the Alwar lynching include young ABVP leaders from local colleges. A Jaipur-based henchwoman of a cow-goon mob, ‘Sadhvi’ Kamal Didi, who recently organized an attack on a Jaipur hotel-owner after fuelling beef-sale rumours, has declared that the Alwar lynch mob members are heroes like Bhagat Singh and other freedom fighters. Those taking human lives in the name of protecting the sacred cows in Modi’s India are shamelessly trying to cloak their crimes in Bhagat Singh’s legacy, deliberately erasing the fact that Bhagat Singh himself had written, “human life should matter more than the lives of animals but in India, men break each other’s heads in name of ‘sacred animals’.”
The sheer hypocrisy of the RSS demand for a nationwide ban on cow slaughter and beef consumption, and BJP’s rhetoric over cow slaughter is exposed by the fact that BJP leaders in Kerala seek votes promising “good quality beef,” while its governments in Manipur and Goa acknowledge that beef consumption is part of the food culture in those states and cannot be banned. How can the cow be a ‘mother’ in some states whose alleged killing is license for murder, while the same cow is ‘part of the food culture’ in some other states? In any case, it is clear that not a single one of the victims of the cow-goons actually slaughtered cows or ate beef – they were killed for being Muslim in Modi’s India.
After Alwar, a nomadic family has been attacked and their cattle robbed by the cow vigilante goons, and in Delhi, Muslim men transporting cattle were badly thrashed by members of Cabinet Minister Maneka Gandhi’s NGO People For Animals.
Cow-protection vigilante mobs must be banned forthwith, and police officials found collaborating with these mobs must be sacked. The right to diversity and democracy in every aspect of culture including food culture must be respected in India. Above all, there can be no excuse for the slaughter of human beings on any pretext – least of all on the pretext of killing or consuming an animal.
[ML Update
A CPI(ML) Weekly News Magazine
Vol. 20 | No. 18| 25 April-1 May 2017]

പാർട്ടി രൂപീകരണത്തിന്റെ നാൽപ്പത്തെട്ടാം വാർഷികവേളയിൽ  സി പി ഐ (എം എൽ) കേന്ദ്രകമ്മിറ്റി പുറപ്പെടുവിച്ച ആഹ്വാനം
  ഏറെ വെല്ലുവിളികൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യം ആണ് 2017 ന്റെ ആദ്യപാദത്തിൽ നമ്മൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. അമേരിക്കയിൽ ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് പ്രസിഡന്റ് പദത്തിലേയ്ക്ക് അവരോധിക്കപ്പെട്ടതോടെ വംശീയത, സ്വേച്ഛാധിപത്യം , വിദേശ വംശജരോടുള്ള വെറുപ്പ് എന്നിവ  ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഔദ്യോഗികനയങ്ങൾ ആയി സ്ഥാപനവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നിരവധി രാജ്യങ്ങളിലെ മുസ്ലീങ്ങൾക്ക് അമേരിക്ക സന്ദർശനത്തിന് വിലക്ക് ഏർപ്പെടുത്തിയിരിക്കുമ്പോൾ  അന്യരാജ്യങ്ങളിൽനിന്നു അവിടെ കുടിയേറി ത്താമസിക്കുന്നവർ പൊതുവിൽ  വംശീയമായ ആക്രമണങ്ങൾക്കും ഭീഷണികൾക്കും ഇരകളാവുകയാണ്.   അമേരിക്കൻ ജനതയുടെ തന്നെ വലിയൊരുഭാഗം ഇന്ന് ട്രംപിന്റെ വംശീയതയ്ക്കും സ്ത്രീവിരുദ്ധതയ്ക്കും സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിനും എതിരെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ശക്തമായ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയാണ് . എന്നാൽ , അമേരിക്കൻ ഭരണലോബിയുടെ ഇംഗിതങ്ങൾക്കൊത്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്ന വിശ്വസ്തനായ ഒരു ജൂനിയർ പങ്കാളി എന്ന നിലയ്ക്ക് മോദി സർക്കാർ  ട്രംപിന്റെ സ്വേച്ഛാധിപത്യപരവും ഇസ്ലാമോഫോബിയ പരത്തുന്നതും വംശീയവുമായ നയങ്ങളോട് വിധേയത്വവും ആരാധനയും മാത്രമേ കാട്ടിയിട്ടുള്ളൂ. വംശീയതയുടെയും വിദേശ വംശജരായ കുടിയേറ്റക്കാരോടുള്ള  വെറുപ്പിന്റെയും ഫലമായി  അമേരിക്കയിൽ ഇന്ത്യക്കാർ അരക്ഷിതത്വവും ഭീഷണികളും നേരിടുകയും, ആക്രമിക്കപ്പെടുകയും കൊല്ലപ്പെടുകയും പോലും     ഉണ്ടായിട്ടും ട്രംപ് ഭരണകൂടത്തോടുള്ള  മോദി ഗവൺമെന്റിന്റെ സമീപനത്തെ  ഒരു തരത്തിലും അത് ബാധിച്ചിട്ടില്ല.

തീർച്ചയായും, ട്രംപും മോദിയും ഒരേ ജനുസ്സിൽപ്പെടുന്ന സ്വേച്ഛാധികാര സംവിധാനത്തിന്റെ  നടത്തിപ്പുകാരാണെന്നു ലോകജനത തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.  കോർപ്പറേറ്റ് ആഗോളവൽക്കരണം സൃഷ്ടിച്ച ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയും അസ്ഥിരതയും നിമിത്തം ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ പെരുകിവരുന്ന അരക്ഷിതബോധത്തെ ചൂഷണം ചെയ്തു കൊണ്ട് അധികാരത്തിലെത്തിയവരാണ് അവർ. ജനാധിപത്യത്തിന്റെ     എല്ലാ മൂല്യങ്ങൾക്കും സ്ഥാപനങ്ങൾക്കും എതിരായി തുറന്ന രീതിയിലുള്ള  ഫാസ്സിസ്റ്റ് ആക്രമണങ്ങൾ അഴിച്ചുവിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഇരുവരും.
  മോഡി ഭരണകൂടത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം എന്തെന്ന് കാട്ടിത്തരുന്ന ഏറ്റവും ഒടുവിലത്തെ ഉദാഹരണങ്ങൾ  കൂടി ആയിരുന്നു ഇയ്യിടെ നടന്ന അസംബ്ലി തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ. 2014 ലെ ലോക് സഭാതെരഞ്ഞെടുപ്പ്  വേളയിൽ  ബി ജെ പി പ്രധാനമായും  ചർച്ചാവിഷയം ആക്കിയിരുന്ന  'വികസന' ത്തിനു പകരം ഇക്കഴിഞ്ഞ യു പി നിയമസഭാതെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഏറെക്കുറെ പ്രത്യക്ഷമായിത്തന്നെ വർഗ്ഗീയ വ്യവഹാരങ്ങളെയാണ് ആശ്രയിച്ചിരുന്നത്. ഇതിന്റെ ഭാഗമായി ഹിന്ദുക്കളുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും ശവ സംസ്കാര രീതികളിലെയും , മതപരമായ ഉത്സവങ്ങൾക്കുവേണ്ടി വിനിയോഗിക്കപ്പെടുന്ന വിദ്യുച്ഛക്തിയുടെ അളവുകളുടെയും വ്യത്യാസങ്ങളും ഗുണദോഷങ്ങളും വരെ താരതമ്യം ചെയ്ത് വർഗ്ഗീയതയെ   പരമാവധി   പോഷിപ്പിച്ചു.

 മുസ്ലിം വിരുദ്ധ ഹിംസയുടെ മുഖ്യ പ്രണേതാവായ യോഗി ആദിത്യനാഥിനെ മുഖ്യമന്ത്രിയാക്കിക്കൊണ്ട് യു പിയിൽ കാവിഭീകരതയുടെ മറ്റൊരദ്ധ്യായത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ചിരിക്കുകയാണ് ബി ജെ പി.   നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ   ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടാതെ വന്ന ഗോവയിലും,  ജനവിധിയിൽ രണ്ടാം സ്ഥാനത്ത് വന്ന  മണിപ്പൂരിലും രാഷ്ട്രീയ കുതിരക്കച്ചവടത്തിലൂടെ അധികാരത്തിൽ അള്ളിപ്പിടിക്കാൻ ബി ജെ പിയ്ക്ക് സാധിച്ചു. ഇൻഡ്യയെ ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമാക്കി മാറ്റുക എന്ന  അജൻഡയുടെ കാതലായ   വശം  സാക്ഷാൽക്കരിക്കാൻ വേണ്ടത്ര ആത്മവിശ്വാസം ബി ജെ പിയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതിന്റെ സൂചനയാണ്  യോഗി ആദിത്യനാഥ് യു പി മുഖ്യമന്ത്രിപദത്തിലേക്ക് നിയുക്തനായത്. നേരത്തെ 'അച്ഛേ ദിൻ' എന്ന പൊള്ളയായ മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കിയതു പോലെ ഇപ്പോൾ   'പുതിയ ഇന്ത്യ' യ്ക്ക് അടിത്തറ പാകുന്നതിന്നുള്ള ദൗത്യമാണ് തങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നതെന്നാണ് തൽക്കാലം ബി ജെ പി പറയുന്നത്.

ഇന്ത്യയിലെ വലതുപക്ഷ ലിബറൽ ചിന്താഗതിക്കാർ കുറേക്കാലമായി ജനങ്ങളോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത് യോഗി ആദിത്യനാഥും സാക്ഷി മഹാരാജുമൊക്കെ ബി ജെ പി രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിൽപ്പെട്ടവരായി പരിഗണിക്കേണ്ട വരല്ലെന്നും , അതിനാൽ അവരുടെ പറച്ചിലുകളും ചെയ്തികളും ഒന്നും ബി ജെ പി നയത്തിന്റെ ഭാഗമായി  കാണേണ്ടതില്ലെന്നും ആയിരുന്നു. കേവലം പാർശ്വതലങ്ങളിൽ വർത്തിക്കുന്ന ഒരു തരം തീവ്ര മത വാദത്തിന്റെ ഈ പ്രവണതയല്ല 'ദേശീയത' യും 'വികസന' വും പരമപ്രധാനമായിക്കാണുന്ന ബി ജെ പിയുടെ മുഖ്യധാര എന്നും  അവർ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.


ബി ജെ പിയുടെ അടിസ്ഥാനപരമായ സങ്കൽപ്പങ്ങളും ,പാർശ്വതലത്തിൽ വർത്തിക്കുന്നതെന്ന്  വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന തീവ്രഹിന്ദുത്വ ആശയങ്ങളും തമ്മിൽ ഉണ്ടെന്നു പലരും പറയുന്ന  വൈരുദ്ധ്യങ്ങൾ വാസ്തവത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്നില്ല എന്നാണ്‌ മുഖ്യമന്ത്രി പദത്തിലേക്കുള്ള യോഗി ആദിത്യനാഥിന്റെ വരവ് എടുത്തുകാട്ടുന്നത് . എന്നാൽപ്പോലും നമ്മൾ മറന്നുകൂടാത്ത  ഒരു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം യു പി തെരഞ്ഞെടുപ്പു പ്രചാരണത്തിനിടയ്ക്കു   യോഗി ആദിത്യനാഥിന്റെ പേർ മുഖ്യമന്ത്രി എന്നനിലയിൽ ബി ജെ പി നേതൃത്വം ഒരിയ്ക്കലും ഉയർത്തിക്കാട്ടിയിരുന്നില്ല എന്നതാണ്. തുറന്ന രീതിയിൽ വർഗീയതയുടെ ഭീഷണിയുണ്ടാക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ വ്യവഹാരങ്ങളെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ബി ജെ പി വേണ്ടുവോളം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും, 'എല്ലാവരെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്നതും  ഏവരിലും  എത്തുന്നതും ആയ വികസനം' എന്ന മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ വികസനം സംബന്ധിച്ച പൊള്ളയായ ചില വാചകമടികളും അതോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിന്റെ അർഥം , യു പി യിൽ ബി ജെ പി യുടെ മുഖമായി യോഗി ആദിത്യനാഥിനെ എടുത്തുകാട്ടാൻ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണവേളയിലെങ്കിലും  മോദിയും കൂട്ടരും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല എന്നാണ്.

ആദിത്യനാഥിനെ യു പി മുഖ്യമന്ത്രിയെന്ന നിലയിൽ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചത് തീർച്ചയായും ജനവിധിയുടെ അന്തസ്സത്ത യെ അവഗണിക്കുന്ന ഒരു കൃത്രിമ നടപടിയാണ്. ആദിത്യനാഥ് പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന തീവ്ര ഹിന്ദുത്വ അജൻഡയ്ക്കനുകൂലമായ ഒന്നായി ബി ജെ പി യ്ക്ക്  വൻ  ഭൂരിപക്ഷം ലഭ്യമാക്കിയ പ്രസ്തുത ജനവിധിയെ  വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല.  സമാജ്‌വാദി പാർട്ടിയുടെ ഭരണം സാധാരണ വോട്ടർ മാരിൽ സൃഷ്ടിച്ചിരുന്ന കൊടിയ അസംതൃപ്തിയ്ക്ക് പുറമെ,   ജനസ്വാധീനം  നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന കോൺഗ്രസ്സുമായി  വൈകിയ വേളയിൽ അവർ തട്ടിക്കൂട്ടിയ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സഖ്യത്തിന്റെ വിശ്വാസ്യതയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകളും സൃഷ്ടിച്ച പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിലാണ്   ഒരു ഭരണമാറ്റത്തിനുള്ള സാർവത്രികമായ അഭിലാഷത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ യു പി യിൽ ബി ജെ പി യ്ക്ക് അനുകൂലമായത്‌.
സമാജ് വാദി പാർട്ടിക്കോ ബി എസ് പി യ്ക്കോ സാധിക്കുമായിരു ന്നതിനേക്കാൾ വ്യാപകമായ അടിത്തറയുള്ള ഒരു സാമൂഹിക കൂട്ടുകെട്ട് ബി ജെ പി ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നുവെന്ന കാര്യം എടുത്തുപറയേണ്ടതുണ്ട്.  അതേ  സമയം ,  മുസ്ലീങ്ങളെ പ്രത്യേകമായി ഒഴിവാക്കുന്നതും അധികാരവും സ്വാധീനവും ഉള്ള  മേൽജാതി ഗ്രൂപ്പുകളുടെ  സാമൂഹ്യ മേധാവിത്വത്തെ പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്നതുമായിരുന്നു  ഈ കൂട്ടുകെട്ട് .

യു പി ജനവിധിയെ നോട്ടു റദ്ദാക്കൽ നടപടിക്കുള്ള ജനപിന്തുണയായും ബി ജെ പി യുടെ പ്രചാരവേല ഏറ്റെടുത്തവർ  ചിത്രീകരിക്കുന്നുണ്ട്. നോട്ടു റദ്ദാക്കൽ നടപടി  ബി ജെ പി യുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയത്തെ പ്രതികൂലമായി ബാധിച്ചില്ല എന്നത് ഉത്തർപ്രദേശിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം  വാസ്തവമെങ്കിലും , പഞ്ചാബിലും ഗോവ യിലും ഉണ്ടായ ജനവിധികളുമായി ചേർത്തുവെച്ചുനോക്കുമ്പോൾ  നോട്ടു റദ്ദാക്കലിനെ ജനങ്ങൾ പിന്താങ്ങുന്ന തരത്തിലുള്ള  തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫലമല്ല മൊത്തത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് കാണാം. എങ്കിലും കള്ളപ്പണം പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നതിനും അഴിമതി തടയുന്നതിനും വേണ്ടിയുള്ള ഫലപ്രദമായ ഒരു നടപടിയായിരുന്നു അതെന്ന തോന്നൽ  ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് എന്നത് നേരാണ്. കള്ളപ്പണ ക്കാരെ ശിക്ഷിക്കുകയും ദരിദ്രരെ രക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യാൻ പ്രാപ്തനായ ഒരു പ്രധാനമന്ത്രിയെന്ന പ്രതിച്ഛായ ജനങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പരസ്യങ്ങളിലൂടെയും മറ്റും ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിൽ  മോദി ഒരു പരിധിവരെ വിജയിച്ചതായും കാണാം. എന്നാൽ , സാമ്പത്തിക ജീവിതത്തിന്റെ അനേകം മേഖലകളിൽ നോട്ടു റദ്ദാക്കലിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടായത് മൂലം   അനൗപചാരിക മേഖലകളിൽ വരുമാനവും കാർഷിക തൊഴിലും ഉപജീവന മാർഗ്ഗങ്ങളും നഷ്ടപ്പെട്ടവരുമായി അനേക ദശലക്ഷങ്ങൾ ഉണ്ട്. സർക്കാർ തലത്തിൽ അനേകം വർഷങ്ങളായി  കെട്ടിപ്പടുത്തു നിലനിർത്തപ്പെട്ടു പോന്നിരുന്ന ക്ഷേമ നടപടികളുടെ ഘടനയാകെ മാറ്റിമറിച്ചിരിക്കുകയാണ്‌. സബ്‌സിഡികൾക്ക് പകരം ഗുണഭോക്താക്കളുടെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടുകളിലേക്ക് ക്യാഷ് ട്രാൻസ്ഫർ ചെയ്യുന്നതുൾപ്പെടെയുള്ള പരിഷ്‌കാരങ്ങൾ ബിയോമെട്രിക് ആധാർ കാർഡുകളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചതോടെ ജനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യതയ്ക്കുമേൽ അതിക്രമിച്ചുകയറാനുള്ള ഭരണകൂട സംവിധാനങ്ങൾ കൂടുതൽ ശക്തമായി.   അതോടൊപ്പം, സാമ്പത്തിക -ഉൽപ്പാദന രംഗങ്ങളിൽ വ്യക്തികൾ നടത്തുന്ന ഓരോ പ്രവർത്തനവും കുത്തകകൾ നിയന്ത്രിക്കുന്ന മാർക്കറ്റിന്റെ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങൾക്ക് വിധേയപ്പെട്ടു മാത്രമേ സാദ്ധ്യമാവൂ എന്ന സ്ഥിതിയും സംജാതമായി. ഇതുപോലെയുള്ള ഓരോ വിഷയത്തിലും മോദി സർക്കാരി നോട് കണക്കുതീർക്കാൻ  വരും ദിവസങ്ങളിൽ ദരിദ്രജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക്  കൂടുതൽ കഠിനമായ സമരങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടേണ്ടിവരും .

ഉത്തർപ്രദേശിൽ  ബി ജെ പി നേടിയ വൻ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയവും തുടർന്ന് യോഗി ആദിത്യനാഥിനെ മുഖ്യമന്ത്രിയാക്കിയതും ഇന്ത്യയിൽ എമ്പാടുമുള്ള ജനാധിപത്യ ശക്തികളെ തീർച്ചയായും ആശങ്കാകുലരാക്കുന്നുണ്ട്. ഇലക്ട്രോണിക് വോട്ടിംഗ് യന്ത്രത്തിന്റെ ഉപയോഗം ധാരാളം തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കൃത്രിമങ്ങൾക്ക് സാദ്ധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു എന്നതിനാൽ  യു പി യിലും അത്തരം കൃത്രിമങ്ങൾ നടന്നിരിക്കാം എന്ന സംശയം പല കേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്നും ഉയർന്നുവന്നിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം കൃത്രിമങ്ങൾ നടക്കാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഒഴിവാക്കാൻ വോട്ടർമാർ കടലാസ്സിൽ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്ന സഹായക  രേഖകൾ വോട്ടിംഗ് യന്ത്രത്തോടൊപ്പം നിർബന്ധമായി വെക്കാൻ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യണമെന്ന് ഈ സന്ദർഭത്തിൽ  ആവശ്യപ്പെടുമ്പോൾത്തന്നെ , കാവിപ്പടയുടെ സാമൂഹ്യ ചാലകശക്തിയെ ദുർബ്ബലപ്പെടുത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്കാണ് നാം കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കേണ്ടത്.
. ബി ജെ പി യ്ക്ക് ലഭിച്ച 40 % ത്തോളം വോട്ടുകൾക്ക് ഫലപ്രദമായ ഒരു ബദൽ എന്ന നിലയിൽ  ശേഷിക്കുന്ന 60 % വോട്ടുകളെ ഏകീകരിപ്പിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഒരു വിപുലമായ രാഷ്ട്രീയ മുന്നണിയുണ്ടാക്കുന്നതിൻറെ  ആവശ്യം സംബന്ധിച്ച് ചർച്ചകൾ ഇന്ന് ധാരാളമായി നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും , അത്തരം ചർച്ചകൾക്ക്  പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു പരിമിതിയുണ്ട് . കേവലം വോട്ടുകളുടെ ബലത്തിൽ  മാത്രം തടഞ്ഞുനിർത്താൻ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല ഫാസിസത്തിന്റെ ഭീഷണി. 2014 നു ശേഷം നടന്നിട്ടുള്ള മൂന്നു തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലെങ്കിലും വോട്ടർ മാരിൽ നിന്നു ബി ജെ പി യ്ക്ക് അതിശക്തമായ തിരിച്ചടികൾ ഡൽഹിയിലും, ബിഹാറിലും പഞ്ചാബിലും നേരിടേണ്ടിവന്നു.   ഇവയിലെല്ലാം ഉള്ള ഒരു പൊതുവായ സന്ദേശം,  ജനവിധി ബിജെ പിയ്ക്ക് എതിരാകുന്നതിൽ നിർണായകപങ്ക്‌ വഹിച്ചത് അതാതു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ശക്തമായിരുന്ന ബഹുജനസമരങ്ങൾ ആയിരുന്നുവെന്നതാണ്.  2014 നു ശേഷം മോദി ഭരണത്തിന്നെതിരെ യുള്ള നമ്മുടെ പോരാട്ടങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങൾ നൽകുന്ന ഏറ്റവും വലിയ പാഠവും  തീർച്ചയായും അതുതന്നെയാണ്.

2014 പാർലമെൻറ് തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മോദി നേടിയ വൻ വിജയത്തെ ഒട്ടും  കൂസാതെയാണ് ഇന്ത്യയൊട്ടാകെ  മോദി സർക്കാരിന്റെ ജനവിരുദ്ധ ഫാസിസ്ററ്  നയങ്ങൾക്കെതിരെ ഓരോ മേഖലയിലും ജനങ്ങൾ പോരാട്ടം നടത്തിവന്നത്.  വരും നാളുകളിൽ ഈ പ്രതിരോധ സമരങ്ങൾ കൂടുതൽ കരുത്താർജ്ജിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകുകതന്നെ ചെയ്യും. സി പി ഐ (എം എൽ ) രൂപീകരണത്തിന്റെ നാൽപ്പത്തെട്ടാം വാർഷികമായ ഈ അവസരത്തിൽ നമ്മുടെ എല്ലാ ശക്തിയും  ജനകീയ പ്പോരാട്ടങ്ങളെ  വിജയത്തിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി സമർപ്പിക്കുക. 

CPI(ML) CC Call on the 48th Anniversary of Party Foundation

  At the end of the first quarter of 2017 we are faced with a very challenging situation. The Trump Administration has taken over the reins of power in America unleashing unbridled despotism, racism and xenophobia. While Muslims from several countries are being debarred from visiting America, immigrants in general are being subjected to escalating racist attacks. Large sections of American people are however up in arms against this misogynist and racist despot. As a loyal junior partner of the American camp, the Modi government is however all praise for the Islamophobic Trump regime even as growing racist anti-immigrant hatred in Trump’s America claims Indian lives and subjects Indians to growing insecurity and humiliation.
Indeed, Trump and Modi are being seen today by the whole world as belonging to the same league of despotic rulers who are cashing in on the growing sense of insecurity among the people and the deepening economic crisis and instability caused by corporate globalization to unleash an all-out fascist offensive on the institutions and principles of democracy. The recent round of Assembly elections provided yet another glaring example of the true nature of the Modi regime. During his extensive election campaign in UP, Modi quite tellingly moved away from his 2014 script of ‘development’ to indulge in a blatant communal discourse pitting cremation grounds against graveyards and even comparing the supply of electricity during Muslim and Hindu festivals.
And now the BJP has gone ahead to unleash Yogi Adityanath, one of the most virulent advocates of anti-Muslim violence and persecution and a veritable kingpin of saffron terror, as the Chief Minister of UP. Also, in spite of being voted out in Goa, and finishing second in Manipur, the BJP has usurped power in both the states through horse-trading. The choice of Yogi Adityanath as the CM of UP clearly shows that the BJP now feels confident to aggressively push for its core agenda of converting India into a Hindu Rashtra. True to Modi’s deceptive ‘Achchhe Din’ demagoguery, the present juncture has however been designated as the foundation of ‘New India’.
We have long been used to being told by rightwing Indian liberals that people like Yogi Adityanath and Sakshi Maharaj constituted only a fanatic fringe of the BJP mainstream and that the latter was all about ‘nationalism’ and ‘development’. With Adityanath as UP CM we now know that this dichotomy of a core and a fringe, of development versus communalism, is sheer political fantasy. It will however still be a folly to miss the crucial fact that even while indulging in some not-so-veiled communal rhetoric, Modi fought the UP elections in his own name invoking ‘SabkaSaath, SabkaVikas’ (inclusion and development of all) as the central theme, carefully avoiding projecting someone like Adityanath as the prospective CM face of the party.
Inflicting Adityanath as the CM of UP is indeed a sinister manipulation of the UP mandate. Instead of interpreting the UP mandate as a vote for the kind of rabid communalism that Adityanath has made his trademark, we must take into account the diverse factors that have combined to produce such a landslide victory for the BJP. There was an understandable clamour for a change of government in UP and the belated seat-sharing arrangement between a discredited and beleaguered SP and a marginalised Congress was in no position to arrest or reverse this compelling mood of the common voter. It must also be acknowledged that the BJP managed to cobble a much wider social coalition than the SP or BSP. But it is a social coalition that conspicuously excludes the Muslim community and attempts to restore the supremacy of upper caste power groups.
Propagandists of the BJP are trying to use the UP mandate as a popular vindication of demonetization. It is true that demonetization has not adversely affected the BJP’s poll prospects in UP, but viewed together with the results from Punjab and Goa, the Assembly elections cannot be said to have vindicated demonetization. The fact is there is still a lot of illusion about the efficacy of demonetization as a measure against black money and corruption, and Modi has also managed to create a buzz with his new-found pro-poor posturing. But as demonetization-induced depression takes a toll of the income and livelihood of the millions working in agriculture and the wider informal economy and the Modi government dismantles whatever welfare framework India had developed over the years, replacing subsidies with cash transfers and subjecting the people to the intrusive surveillance of the biometric Aadhaar card and the vagaries of the market, the poor will definitely have to fight back and settle theirscores with the Modi regime in the coming days.
The stunning scale of the BJP’s victory in UP and the subsequent nomination of Adityanath as the CM of UP have definitely caused deep anxiety among democratic forces across India. Doubts of a possible EVM fraud are being raised from certain quarters. While demanding the mandatory provision of voter verified paper trails to minimize possibilities of EVM fraud, we must however focus on weakening the social mobilization of the saffron brigade. There will obviously be a lot of talk about the need to form the broadest possible electoral coalition to unite the remaining 60%, but we must realise that it is futile to think of overcoming a fascist threat merely on the strength of electoral arithmetic. The experience of the three elections since 2014 in which the BJP has been emphatically defeated – Delhi, Bihar and Punjab – has one common message, all the three states have been marked by sustained powerful struggles of the people.
Indeed, this is the biggest lesson that we must draw from our own experience of combating the Modi Raj since 2014. Undeterred by the massive victory of the BJP under Narendra Modi in the 2014 elections, India has been fighting back on every front. In the wake of the UP elections, the resistance must only be intensified. As we observe the 48th anniversary of the foundation of the CPI(ML) we must summon all our strength to this end.

Reassert Dr Ambedkar’s Vision For India

As we approach the 126th Birth Anniversary of Dr BR Ambedkar, we can see how Dr Ambedkar’s call to ‘Educate, Agitate, Organise!’ is under an all-round attack by the Modi-led Central Government and other State Governments, which are instead replacing that call with the motto of ‘Exclude, Alienate, Oppress.’ At the same time we repeatedly see attempts by the Prime Minister Narendra Modi to cynically appropriate and distort the legacy of Dr Ambedkar to “synchronize” it with the Hindutva agenda of the RSS.

In the latest instance of the Central Government’s offensive against students, students of Panjab University, Chandigarh who were protesting steep fee hikes have been subjected to a brutal lathicharge by the Chandigarh Police. The Chandigarh Police also slapped sedition charges on 66 students, though it reportedly withdrew those charges subsequently. The Chandigarh Police comes under the Home Ministry, indicating that the assault on students comes with the approval and on the orders of the Modi Government.    

Meanwhile, the attack on other Universities continues unabated, with massive seat cuts in MPhil/PhD research seats in JNU and other Universities; steep cuts in fellowships and scholarship; and the attempted disintegration of the largest Central University, Delhi University to make way for self-financing “autonomous” colleges.

Meanwhile SC/ST students in schools all over India are being subjected to caste, class and gender atrocities. There are moves to forcibly saffronise education in UP, Assam and other BJP-ruled states. Teaching is being contractualised and casualised.  

Dalits all over India are facing attacks for asserting their rights to homestead and agricultural land. Workers are being jailed for unionizing and organizing. Human rights activists who act as conscience keepers of a democracy are being branded as ‘anti-national’ and facing attacks ranging from jail, murder, false cases and organized campaigns of abuse and slander. Dr Ambedkar’s legacy as a fierce defender of the rights of workers and of civil liberties is one that the Government’s eulogies will seek to suppress – but it is one that inspires and empowers trade union and civil liberties activists today.  

In an outrageous insult to Dr Ambedkar, the intrepid fighter against Manuvad who burnt the Manusmriti, Narendra Modi in 2007 wrote a eulogy for RSS founder Golwalkar in which he referred to Ambedkar as the ‘modern Manu.’ Indeed, Modi and the RSS try to empty Ambedkar of his own ideas and vision, and equate him with the RSS’ philosophy of ‘Samajik Samrasta’ (Social Harmony) which is a rationalization of the existing caste and gender hierarchy.  

With Modi as PM and Yogi Adityanath as UP CM, the BJP is trying hard to speed up its attempt to turn India into a Hindu Rashtra (Hindu Nation). Dr Ambedkar had seen this danger long ago and warned in 1945 that “If Hindu Raj does become a fact it will no doubt be the greatest calamity for this country. It is a menace to liberty, equality and fraternity. On that account it is incompatible with democracy. Hindu Raj must be prevented at any cost.”

As the Sangh-supported mobs, protected by BJP Governments go on a spree of lynching Muslims and Dalits on the pretext of ‘protecting the cow’, and the RSS and BJP leaders like Venkaiah Naidu falsely claim Constitutional sanction for a nationwide ban on beef, it is important to reiterate Ambedkar’s historical approach towards the question of the beef taboo. Dr Ambedkar traced the links between untouchablity and the Brahminical taboo on eating beef: “There is no community which is really an Untouchable community which has not something to do with the dead cow. Some eat her flesh, some remove the skin, some manufacture articles out of her skin and bones.”        

Last year, following the assault by a Hindutva mob against Dalits in Una on the pretext of ‘cow protection,’ Modi had belatedly sought to contain Dalit anger against the BJP by making an impassioned appeal, “Shoot me, kill me but don’t attack Dalits.” Contrast this appeal with the resounding silence of the Prime Minister as well as Rajasthan Chief Minister on the Always lynch mob murder of Pehlu Khan, both of whom managed to tweet their shock and sorrow on the far-away terror attack in Stockholm! The message of such selective speech and selective silence is a cynical one: the BJP is keen to attract Dalit votes while it wishes to subtly signal its support for the slaughter of Muslims.      

Dr Ambedkar was no advocate of blind nationalism that brands all criticism and dissent as ‘anti-national.’ He stood for a constant striving to acknowledge, confront and resist the deep social and economic inequalities that undermined India’s democracy. For today’s movements that seek to expand and defend India’s democracy, it is imperative to resist the RSS-BJP’s attempts to appropriate Dr Ambedkar, and to assert the struggles to educate, agitate and organize for a better, more democratic India.     

A CPI(ML) Weekly News Magazine

Vol.  20 | No.16| 11-17 April 2017