2018  സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തിലെ  പുതുപ്രതിജ്ഞ :
ആൾക്കൂട്ടക്കൊലയാളിസംഘങ്ങളേയും കൊള്ളസംഘങ്ങളേയും തടുക്കാൻ മോദി ഭരണമെന്ന ദുരന്തത്തിന്  വിരാമമിടുക!   

ഇന്ത്യയുടെ 72 )മത്  സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തിൽ മറ്റൊരു ദീർഘ ഭാഷണത്തിലൂടെ പ്രധാനമന്ത്രി മോദി രാജ്യത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. കഴിഞ്ഞതവണത്തെ സ്വാതന്ത്ര്യദിന വേളയിൽ പ്രസംഗിച്ചതിനേക്കാൾ 25 മിനിട്ടുകൾ അധികം എടുത്ത് 82 മിനുട്ട് സംസാരിച്ച മോദിയുടെ ഭാഷണം  2016 ലെ സ്വാതന്ത്ര്യദിന അഭിസംബോധനയിലേതുപോലെ 94 മിനിട്ടോളം നീണ്ടില്ല. ഇക്കുറി സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തിൽ രാജ്യത്തെ  അഭിസംബോധനചെയ്യുന്നതിനു മുൻപ് ഏതൊക്കെ വിഷയങ്ങളിലാണ് താൻ  പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധപതിപ്പിക്കേണ്ടതെന്നതിനെ കുറിച്ച് സോഷ്യൽ മീഡിയ വഴി ജനങ്ങളിൽനിന്നും അഭിപ്രായങ്ങൾ തേടിയിരുന്നു. തീർച്ചയായും ജനങ്ങളുടെ മനസ്സിലുള്ള അനേകം മുൻഗണനാ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ചു  അദ്ദേഹത്തിന് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽനിന്നും കിട്ടിയിരിക്കണം. എങ്കിലും ,  'മൻ കീ ബാത്ത്' എന്ന പേരിൽ  നടക്കുന്ന വാചകമടികൾക്കും തെരഞ്ഞടുപ്പിന്റെ വേളയിൽ നടത്താറുള്ള പൊള്ളയായ പതിവു വാഗ്ദാനങ്ങൾക്കും ഉപരിയായി On social media, he had asked for suggestions from the people regarding points he should cover in his speech, and to be sure, there were plenty of suggestions from every corner on the whole range of issues that are currently uppermost in people’s minds. But once again his speech was only his ‘Mann Ki Baat’, high on pretentious election-eve rhetoric or jumlas and almost completely devoid of any reference to any of the pressing issues that haunt the country and people.

Modi began by talking about the Neelakurinji flower in the Nilgiris that blooms every twelve years and is currently in full blossom, but if you expected him to mention the floods that are ravaging Kerala and Coorg district of Karnataka, then you would feel badly let down. Modi congratulated ‘our daughters ... (who) have come back after circumnavigating the seven seas’, but the daughters of India who are suffering the worst kind of sexual exploitation and violence whether in places of worship or government-run shelters from Kathua and Unnao to Muzaffarpur and Deoria found no mention, let alone any assurance of justice, in the PM’s Independence Day address. Modi did talk about the farmers, but it was about his false claim of fulfilling the demand for MSP and the vague promise of doubling farmers’ income by 2022, without uttering a word about the biggest issue of debt burden that is causing farmers’ suicides and the consequent demand for debt remission that farmers have been raising for so long.

Five years ago, Modi and his colleagues went hammer and tongs against Manmohan Singh for his failure to arrest the slide of the rupee. The saffron camp claimed that Modi as PM would strengthen the rupee; some people including Sri Sri Ravishankar even predicted that the rupee-dollar exchange equation would become 40:1. The day before the 72nd Independence Day the rupee had hit the lowest point ever in history, seventy to a dollar, and the PM’s address kept completely mum about it. Corruption and black money were staple fodder for Modi’s aggressive 2014 campaign. Today the government wears a string of scams as a garland of honour – from demonetisation and the Mallya-Modi robbery of Indian banks to Rafale deal and Jio University, scams and crony capitalism have been the order of the day. Indian deposits in Swiss banks increased by over 50% to cross Rs 70 billion in 2017 and now the Modi government, which came to power on the promise of repatriation of black money from foreign banks, is busy telling us that this is all white money!

The prices of petrol and diesel were another major stick for Modi’s 2014 campaign. Baba Ramdev and many others promised that with Modi in power, petrol will sell for less than Rs 50 per litre. Today petrol has crossed the Rs 80 mark, and the word petrol has just disappeared from Modi’s vocabulary. Modi did not forget to remind us that two out of every three Indians today are less than 35 years of age. But he did not remember the promise of 2 crore jobs every year that he had made to the youth of India that fetched him tens of millions of votes of young people. Today he says unemployment is essentially a problem of data collection and that the MUDRA scheme of the government has turned job-seekers into job-givers! The overwhelming majority of loan recipients under the MUDRA scheme have got loans less worth less than Rs 50,000. It will be nothing short of a miracle for a young person to launch a viable business with such a paltry loan, but then Modinomics has always been full of myths and miracles.

If the people of India wanted to get one single assurance from the Prime Minister on the 72nd Independence Day, it was zero tolerance for mob lynching. The lynch mobs first raised their heads as cow-protectors, but now they hardly bother about the pretext. Any pretext is good enough for them, because they trust their sense of power and impunity. If the Modi government has actually inspired confidence in section of the Indian people, it is the lynch mobs who rule the streets and the crony capitalists who command the government coffer. Just the other day, the septuagenarian saffron-clad Swami Agnivesh had been beaten up by his own party people in a state ruled by his own party. On the eve of the Independence Day, defying the high security police deployment in Delhi, JNU researcher Umar Khalid had been sought to be assassinated at only a little distance from Parliament. Another group had the audacity to burn the Constitution on Parliament Street in the name of opposing reservation for SC/ST/OBCs. In vain did the nation expect a categorical commitment from the Prime Minister to the rule of law and respect for dissent, the founding principles of modern India, and a firm warning against the hate merchants and the lynch mobs.

The day after the PM’s speech from the ramparts of the Lal Qila came the news of the passing of former Prime Minister Atal Bihari Vajpayee. For the first time we saw people going to pay tribute to a former PM being heckled by supporters of the ruling party. At the same time, trolling in the social media spilled over into the ground and turned into physical violence. While Swami Agnivesh was heckled again in Delhi while going to pay tribute to the former PM, Prof. Sanjay Kumar of Mahatma Gandhi Central University in Motihari was brutally attacked by ABVP/BJP goons for making critical remarks about the tenure of Mr. Vajpayee.

In the wake of the Gujarat genocide when the former PM had famously advised the then Gujarat CM Narendra Modi to uphold ‘Raj Dharma’, the latter had laughed at it saying he was precisely doing that. Sixteen years later, after four years of power at the Centre, Narendra Modi has left no one in any doubt about his idea of ‘Raj Dharma’ – it is a combination of the colonial legacy of ‘divide and rule’ and the fascist model of a supreme leader running roughshod over every tenet of democracy and rule of law. For the democracy-loving people of India, the 72nd Independence Day has thus been an occasion to strengthen their resolve to assert their unity and strength and oust this disastrous regime from political power.

പ്രളയക്കെടുതിയിലായ കേരളത്തോട് കേന്ദ്രസർക്കാർ കാട്ടുന്ന അവഗണനയെ അപലപിക്കുക 

 അടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ഉണ്ടായ  മഹാപ്രളയം  ഏൽപ്പിച്ച  തീരാദുരിതങ്ങളിൽപ്പെട്ട്   കേരളം ഉഴലുമ്പോഴും സംസ്ഥാനത്തോട് കേന്ദ്ര സർക്കാർ കാട്ടുന്ന ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന സംവേദനാശൂന്യതയെയും അവഗണനയെയും സി പി ഐ (എം എൽ ) ശക്തമായി അപലപിക്കുന്നു.  

സംസ്ഥാന ഗവണ്മെന്റും രാജ്യത്തെമ്പാടുമുള്ള  പൊതുജനങ്ങളും ആവർത്തിച്ച് അഭ്യർത്ഥനകൾ നടത്തിയിട്ടും  കേരളത്തിലുണ്ടായ പ്രളയവിപത്തിനെ  ഒരു ദേശീയ ദുരിതമായി പ്രഖ്യാപിക്കാൻ കേന്ദ്രം കൂട്ടാക്കിയില്ല.

 വൈകിയ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ പ്രധാനമന്ത്രി കേരളത്തിൽ ഒരു സന്ദർശനം നടത്തി; എന്നാൽ ,  പ്രളയക്കെടുതി അനുഭവിക്കുന്ന ജനങ്ങൾക്ക്  ദുരിതാശ്വാസം എത്തിക്കാനും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തിനും അനിവാര്യമായ തുകയെന്ന നിലയിൽ  കേരള മുഖ്യമന്ത്രി ആവശ്യപ്പെട്ട അടിയന്തര കേന്ദ്രസഹായമായ 2000 കോടി രൂപ അനുവദിക്കുന്നതിന് പകരം, മുൻപ്  അനുവദിച്ച 100 കോടി രൂപയ്ക്ക് പുറമേ  500 കോടി രൂപ മാത്രം അധികമായി നൽകാൻ ആയിരുന്നു പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ തീരുമാനം.

ഇത്തരമൊരു അവഗണന മനഃപ്പൂർവ്വമായതും , ബി ജെ പി പിന്തുടരുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന സഹകരണാത്മക ഫെഡറലിസം എന്ന തത്വത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ മുഖം തുറന്നുകാട്ടുന്നതുമാണ്.  ഇടതുപക്ഷ ഭരണം നിലവിലുള്ള ഒരു സംസ്ഥാനത്തോടുള്ള രാഷ്ട്രീയ പകപോക്കൽ മനോഭാവത്തിന്റെ ഫലമാണ് കേന്ദ്രഗവണ്മെന്റിന്റെ ഈ സമീപനം. 

അതേ സമയം, സേനാംഗങ്ങളും , കേരളത്തിലും ഇന്ത്യയിലെമ്പാടുമുള്ള  സിവിലിയൻ ജനതയും  കൈയ്യും മെയ്യും മറന്ന് ഒരേ മനസ്സോടെ  ഏറ്റെടുത്ത ശ്രമകരമായ ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ മഹനീയ മാതൃക   കേന്ദ്ര അവഗണനയുടേതിൽനിന്നും  കടകവിരുദ്ധമായ ഒരു  ചിത്രമാണ് മുന്നോട്ടു വെയ്ക്കുന്നത്. നാവികസേനയുടെ ബോട്ടുകൾക്ക് എത്തിപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത ഒറ്റപ്പെട്ടയിടങ്ങളിൽ  കുടുങ്ങിപ്പോയ നിരവധിയാളുകളുടെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചത്‌ മൽസ്യത്തൊഴിലാളികൾ ആയിരുന്നുവെന്ന വസ്തുതയും  എടുത്തു പറയത്തക്കതാണ് . വിദൂരസ്ഥലങ്ങളിൽനിന്നും മൽസ്യബന്ധന ബോട്ടുകളുമായി എത്തിയാണ് അവർ  ദുരിതാശ്വാസ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടത്.

പ്രളയക്കെടുതിയനുഭവിക്കുന്ന കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസമെത്തിക്കാനായി രംഗത്തിറങ്ങാൻ  ഇന്ത്യയിലെമ്പാടും ഉള്ള  പാർട്ടി ഘടകങ്ങളോടും അംഗങ്ങളോടും സി  പി ഐ (എം എൽ ) ആഹ്വാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് .

-  സി പി ഐ (എം എൽ ) പോളിറ്റ് ബ്യൂറോ 

എ ബി പി ചാനലിലെ രാജികൾ : 

മാദ്ധ്യമങ്ങൾ മോദിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിലും ചൊൽപ്പടിയിലുമാകുന്ന  അവസ്ഥ

അടിയന്തരാവസ്ഥയിൽ മാദ്ധ്യമങ്ങൾക്ക് നേരിട്ട് സെൻസർഷിപ് ഏർപ്പെടുത്തിയ കാലത്തു് സർക്കാർ കുനിയാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ പല പത്രങ്ങളും ഇഴഞ്ഞുകൊണ്ട് ലജ്ജാകരമായ വിധേയത്വം കാട്ടിയ ചരിത്രം നമ്മുടെ മുന്നിലുണ്ട്. ഇന്ന് , മോദി സർക്കാർ അടിയന്തരാവസ്ഥയൊന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടില്ല. എങ്കിലും ഇന്ത്യൻ മാദ്ധ്യമങ്ങളുടെ മേലെ മോഡി സർക്കാരിന്നുള്ള നിയന്ത്രണം മുൻപ് അടിയന്തരാവസ്ഥയിൽ നമ്മൾ കണ്ടതിനേക്കാൾ പൂർണ്ണവും സമഗ്രവും ആണ് എന്ന് കാണാൻ കഴിയും. എ ബി പി ന്യൂസ് ചാനലിൽ പ്രൈം ടൈമിൽ സംപ്രേഷണം ചെയ്തിരുന്നതും ഏറെ ജനപ്രിയതയാർജ്ജിച്ചിരുന്നതും ആയ "മാസ്റ്റർ സ്ട്രോക്ക്" എന്ന പരിപാടി പൊടുന്നനെ നിർത്തിയപ്പോൾ രണ്ട്‌ മുതിർന്ന മാദ്ധ്യമ പ്രവർത്തകർക്ക് ആ സ്ഥാപനത്തിൽ നിന്നും രാജിവെക്കേണ്ടിവന്നു. എ ബി പി ന്യൂസിന്റെ മുഖ്യ എഡിറ്റർ ആയിരുന്ന മിലിൻഡ് ഖാണ്ഡേക്കറും പ്രസ്തുത പരിപാടിയുടെ അവതാരകൻ ആയിരുന്ന പുണ്യ പ്രസൂനും ആയിരുന്നു അവർ. ഇന്ത്യയിലെ പ്രമുഖ പത്രങ്ങൾക്കും മുഖ്യധാരാ ഇലക്ട്രോണിക് മാധ്യമങ്ങൾക്കും അവരുടെ രാജി ഒരു ചർച്ചാ വിഷയമേ ആയില്ല എന്നത് കോർപ്പറേറ്റ് മാദ്ധ്യമങ്ങൾ സ്വമേധയാ മോദി ഭരണകൂടത്തോട് വെച്ചുപുലർത്തുന്ന സമ്പൂർണ്ണമായ വിധേയത്വത്തിന് തെളിവാണ്. .

It must be emphasized that it is not just dissenting opinion which is being muzzled: even the reporting of facts and the assessment of the Government’s claims, which is the basic job description of anyone claiming to be a journalist, is prohibited. Take the events at ABP News. Punya Prasoon Bajpai was told that his show Masterstroke must neither take the PM Modi’s name nor show his image, while evaluating or critiquing Government claims and schemes. As Bajpai has pointed out, such a ban makes a mockery of journalism, since the Government has been rendered synonymous with Modi, and it is Modi who announces schemes and claims success for these schemes in his speeches! Modi seeks votes even in Assembly polls in his own name, in 2014, he said ‘Ab Ki Baar Modi Sarkar’ (This time vote for a Modi Government) – and yet criticisms of his Government in the media must not take his name or show his image?

When Masterstroke defied the pressure from ABP’s proprietor and the not-so-veiled directives in Ministerial tweets and aired an expose of a false claim made by Modi in his Mann Ki Baat radio programme, the axe fell on the popular show. The show had met and spoken to a woman farmer from Chhattisgarh who told Modi that her income had doubled. She and her fellow women farmers told the ABP journalists that they were actually facing very hard times, but had been instructed by local officials to falsely state that their income had doubled. After the show was telecast, the satellite transmission to the channel during the Masterstroke slot was disturbed, and advertisements – especially from the biggest advertiser, Baba Ramdev’s Patanjali company – withdrawn. The satellite link and the advertisements were restored only when Bajpai, the anchor presenting Masterstroke, resigned from ABP. The editor-in-chief Khandekar also resigned. Meanwhile, another anchor Abhisar Sharma was grounded for 15 days, when he defied the ban on naming Modi and, in his news bulletin on gruesome murders in Uttar Pradesh, questioned Modi’s recent claim in a Lucknow speech that the BJP Government had improved law and order in UP.  

Bajpai has, subsequently, revealed that ever since Modi became PM in 2014, his Government has a 200-member team of professionals paid for round-the-clock surveillance of the media. This team ranks channels that show extensive propaganda of Modi and his Government highly, while action (warnings, threats, withdrawal of advertisements, refusal of leaders of the Government, BJP and RSS to appear on the channel etc) is initiated against any channel that runs a story critical of the Prime Minister and his Government. The ominous figure of Amit Shah, Modi’s right-hand man, fixer, and BJP President, reportedly told journalists he would teach ABP a lesson for its defiance. Sangh outfits have often issued death threats to journalists. Given the history of unfortunate accidents that happen to those (including inconvenient murder witnesses and even a High Court judge) who cross Amit Shah, and the outright murder of journalists like Gauri Lankesh, Shah’s disapproval and the Sangh’s threats are a very real deterrent to a free media.                       

The Modi Government is determined that the only media that will be allowed to survive is the ‘Godi media’ – media that is willing to sit in the lap of power, parrot adoring propaganda combined with poisonous and divisive narratives; media that is Of The Government, For The Government and By The Government. It is indeed unfortunate to see how, barring a handful of exceptions, the heads of most media institutions and even a body like the Editors’ Guild of India, have chosen the path of silence and capitulation.

In this stifling atmosphere where democracy struggles to breathe, there are, however, journalists who run considerable risks to do their job and speak truth to power in spite of all odds. These include the journalists who have braved defamation cases to investigate cases of corruption and cronyism involving Jay Amitbhai Shah and Modi’s Minister Piyush Goyal and those who have done painstaking investigative stories exposing the Encounter Raj in Uttar Pradesh. A courageous recent investigation caught lynch-mob killers boasting of their murders and of police and political patronage in UP and Rajasthan. Another exposed policemen in UP to be hit-men in uniform, using the threat of fake encounters to extort money, and using staged encounters to achieve promotions. A Bihar channel was the one to do the first story on the TISS report exposing the horror of sexual exploitation of girls in shelter homes in the state.

It is not enough to lament the disturbing state of the media in India. The task of defending democracy and freedom of expression cannot be ceded to corporate media. The people of India must – and will – reject propaganda and pursue and nurture real journalism. The propaganda and poison on the channels and in the papers is an echo chamber for the Modi and the Sangh-BJP – people are already defying them to voice the truth and say that the Emperor is without clothes!    

 

ABP Resignations:

The Truth of a Modi-Managed And Modi-Muzzled Media

In the Emergency, the Government openly imposed censorship, and several newspapers, when asked to bend, infamously chose to crawl. Today, the Modi Government does not declare Emergency – but the Government stranglehold on Indian media is even more complete and thorough than was witnessed during the Emergency. The blacking out of a popular primetime show ‘Masterstroke’ on ABP News, and the resignation of two senior journalists – editor-in-chief Milind Khandekar and anchor Punya Prasoon Bajpai - from ABP News, and the deafening silence of most leading print and electronic media outfits on this development are all testament to the craven surrender of corporate media to the Modi regime. 

It must be emphasized that it is not just dissenting opinion which is being muzzled: even the reporting of facts and the assessment of the Government’s claims, which is the basic job description of anyone claiming to be a journalist, is prohibited. Take the events at ABP News. Punya Prasoon Bajpai was told that his show Masterstroke must neither take the PM Modi’s name nor show his image, while evaluating or critiquing Government claims and schemes. As Bajpai has pointed out, such a ban makes a mockery of journalism, since the Government has been rendered synonymous with Modi, and it is Modi who announces schemes and claims success for these schemes in his speeches! Modi seeks votes even in Assembly polls in his own name, in 2014, he said ‘Ab Ki Baar Modi Sarkar’ (This time vote for a Modi Government) – and yet criticisms of his Government in the media must not take his name or show his image?

When Masterstroke defied the pressure from ABP’s proprietor and the not-so-veiled directives in Ministerial tweets and aired an expose of a false claim made by Modi in his Mann Ki Baat radio programme, the axe fell on the popular show. The show had met and spoken to a woman farmer from Chhattisgarh who told Modi that her income had doubled. She and her fellow women farmers told the ABP journalists that they were actually facing very hard times, but had been instructed by local officials to falsely state that their income had doubled. After the show was telecast, the satellite transmission to the channel during the Masterstroke slot was disturbed, and advertisements – especially from the biggest advertiser, Baba Ramdev’s Patanjali company – withdrawn. The satellite link and the advertisements were restored only when Bajpai, the anchor presenting Masterstroke, resigned from ABP. The editor-in-chief Khandekar also resigned. Meanwhile, another anchor Abhisar Sharma was grounded for 15 days, when he defied the ban on naming Modi and, in his news bulletin on gruesome murders in Uttar Pradesh, questioned Modi’s recent claim in a Lucknow speech that the BJP Government had improved law and order in UP.  

Bajpai has, subsequently, revealed that ever since Modi became PM in 2014, his Government has a 200-member team of professionals paid for round-the-clock surveillance of the media. This team ranks channels that show extensive propaganda of Modi and his Government highly, while action (warnings, threats, withdrawal of advertisements, refusal of leaders of the Government, BJP and RSS to appear on the channel etc) is initiated against any channel that runs a story critical of the Prime Minister and his Government. The ominous figure of Amit Shah, Modi’s right-hand man, fixer, and BJP President, reportedly told journalists he would teach ABP a lesson for its defiance. Sangh outfits have often issued death threats to journalists. Given the history of unfortunate accidents that happen to those (including inconvenient murder witnesses and even a High Court judge) who cross Amit Shah, and the outright murder of journalists like Gauri Lankesh, Shah’s disapproval and the Sangh’s threats are a very real deterrent to a free media.                       

The Modi Government is determined that the only media that will be allowed to survive is the ‘Godi media’ – media that is willing to sit in the lap of power, parrot adoring propaganda combined with poisonous and divisive narratives; media that is Of The Government, For The Government and By The Government. It is indeed unfortunate to see how, barring a handful of exceptions, the heads of most media institutions and even a body like the Editors’ Guild of India, have chosen the path of silence and capitulation.

In this stifling atmosphere where democracy struggles to breathe, there are, however, journalists who run considerable risks to do their job and speak truth to power in spite of all odds. These include the journalists who have braved defamation cases to investigate cases of corruption and cronyism involving Jay Amitbhai Shah and Modi’s Minister Piyush Goyal and those who have done painstaking investigative stories exposing the Encounter Raj in Uttar Pradesh. A courageous recent investigation caught lynch-mob killers boasting of their murders and of police and political patronage in UP and Rajasthan. Another exposed policemen in UP to be hit-men in uniform, using the threat of fake encounters to extort money, and using staged encounters to achieve promotions. A Bihar channel was the one to do the first story on the TISS report exposing the horror of sexual exploitation of girls in shelter homes in the state.

It is not enough to lament the disturbing state of the media in India. The task of defending democracy and freedom of expression cannot be ceded to corporate media. The people of India must – and will – reject propaganda and pursue and nurture real journalism. The propaganda and poison on the channels and in the papers is an echo chamber for the Modi and the Sangh-BJP – people are already defying them to voice the truth and say that the Emperor is without clothes!    

 

ആഗസ്ത് 7 ന്റെ അഖിലേന്ത്യാ  മോട്ടോർ വാഹനത്തൊഴിലാളി പണിമുടക്ക് വിജയിപ്പിക്കുക

1988 ലെ മോട്ടോർ വാഹനനിയമം ഭേദഗതി ചെയ്തുകൊണ്ടു മോട്ടോർ വാഹനമേഖല പൂർണ്ണമായും കോർപറേറ്റുകൾക്ക് തീറെഴുതിക്കൊടുക്കാനുള്ള നീക്കമാണ് മോട്ടോർ തൊഴിലാളികളെയും ചെറുകിട വാഹന ഉടമകളെയും അനുബന്ധ മേഖലകളിൽ പണിയെടുക്കുന്നവരെയും ഇന്ന് രാജ്യവ്യാപമായ ഒരു സൂചനാ പണിമുടക്കിലേക്ക് നയിച്ചിരിക്കുന്നത്. നോട്ടു നിരോധനം, ജി എസ് ടി ,   ആധാർ എന്നിവപോലെ തൊഴിലാളികൾക്കും ജനങ്ങൾക്കും നേരെ കേന്ദ്രസർക്കാർ നടത്തുന്ന മറ്റൊരു കടന്നാക്രമണമാണ് ഇത്. നിലവിലുള്ള നിയമത്തിലെ 223 ഉപവകുപ്പുകളിൽ 64  വകുപ്പുകൾ ഭേദഗതിചെയ്തും 28 വകുപ്പുകൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തും 340 വകുപ്പുകൾ ഉള്ളതാണ് പുതിയ മോട്ടോർ വാഹനനിയമത്തിന്റെ കരട്.

കേന്ദ്ര- സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള മോട്ടോർ വാഹന ഗതാഗതം പുതിയ നിയമത്തിനു വഴിമാറുമ്പോൾ ഫെഡറൽ ഘടന ഇല്ലാതാവുകയും,  സർക്കാർ നിയന്ത്രണത്തിന്റെ സ്‌ഥാനത്തു് റോഡ് ഗതാഗതവും മോട്ടോർവാഹന മേഖലയും  പൂർണ്ണമായും ഉദ്യോഗസ്ഥ മേധാവിത്വ - കോർപ്പറേറ്റ് ലോബിയുടെ വരുതിയിൽ ആവുകയും ചെയ്യും.

മോട്ടോർവാഹനമേഖല അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധി ശാസ്ത്രീയമായും ജനതാൽപ്പര്യങ്ങൾക്കനുഗുണമായും പരിഹരിക്കുന്നതിന് പകരം തൊഴിലാളികളെയും ജനങ്ങളെയും ദ്രോഹിച്ചുകൊണ്ടു കോര്പറേറ്റകൾക്കു ഈ മേഖല പൂർണ്ണമായും വിട്ടുകൊടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയാണ് പുതിയ  നിയമം കൊണ്ടുവരുന്നത്. നിലവിലുള്ള കേന്ദ്ര -സംസ്ഥാന സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങൾക്ക് പകരം മൂന്നു ലീഡിങ് ഏജൻസികൾ ഏർപ്പെടുത്താൻ ആണ് നിയമം വ്യവസ്ഥചെയ്യുന്നത് . ദേശീയ അധികാര സമിതി, ദേശീയ ഗതാഗത വിവിധോദ്ദേശ ഏകോപന സമിതി ,സംസ്ഥാന ഗതാഗത സംരക്ഷണ സമിതി എന്നിവയാണ് ഇവ . കേന്ദ്ര ക്യാബിനറ്റ് സെക്രട്ടറി ചെയർമാനും , ഗതാഗതം, ആരോഗ്യം, വ്യവസായം എന്നീ വകുപ്പുകളിലെ സെക്രട്ടറിമാർ അംഗങ്ങൾ ആയുള്ളതുമായ ദേശീയ അതോറിറ്റിയിൽ ജനപ്രതിനിധികൾ ആരും അംഗങ്ങളാവില്ല എന്നത് ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയെത്തന്നെ തകിടം മറിച്ചു തൽസ്ഥാനത്ത് സമ്പൂർണ്ണമായ ഉദ്യോഗസ്ഥ വാഴ്ച കൊണ്ടുവരാനുള്ള നീക്കമാണ്.  പതിനെട്ട് സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ  പ്രത്യേക ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് കൾ  സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് ഡ്രൈവിംഗ് പരിശീലനം, ഡ്രൈവിംഗ് ലൈസൻസ് നൽകൽ എന്നിവയ്ക്കുള്ള അധികാരങ്ങൾ ഫലത്തിൽ കോർപ്പറേറ്റ്കൾക്ക് കൈമാറുന്നതിനും , അതോടൊപ്പം അഗ്രിഗേറ്റർ എന്ന പുതിയ സംവിധാനത്തിലൂടെ നിലവിൽ വരുന്ന കോർപ്പറേറ്റ് ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള വാഹന വ്യൂഹം രാജ്യത്താകമാനമുള്ള ടാക്സി- ട്രക്ക് സേവനങ്ങൾ കുത്തകവൽക്കരിക്കുന്നതോടെ ഈ മേഖലയിൽ നിലവിൽ തൊഴിലെടുക്കുന്നവരുടേയും  ചെറുകിട വാഹന ഉടമസ്ഥരുടേയും ഉപജീവനമാർഗ്ഗങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനും ഇടയാക്കുന്ന പരിഷ്കാരങ്ങളാണ് പുതിയ നിയമം വഴി ഏർപ്പെടുത്തുക. ട്രക്ക് -ടാക്സി സേവന രംഗത്തേക്ക് മഹീന്ദ്രാ  കമ്പനി ഇപ്പോൾത്തന്നെ സജീവമായ ചുവടുകൾ വെച്ചിരിക്കുന്നത് പോലെ മറ്റു കമ്പനികളും വരാൻ കാത്തിരിക്കുകയാണ്.  സർക്കാർ- പൊതുമേഖലകളിലുള്ള റോഡ് ഗതാഗത സർവീസുകളെയും  സ്ഥാപനങ്ങളെയും  ഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധിയിലാക്കും വിധത്തിൽ  ബസ് റൂട്ട് പെർമിറ്റ് നല്കുന്നതുമുതൽ സ്പെയർ പാട്ടുകൾ വാങ്ങാനുള്ള അധികാരങ്ങൾ വരെ കുത്തകക്കമ്പനികൾക്കോ അവർ ചുമതലപ്പെടുത്തുന്നവർക്കോ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്താൻ ഉള്ള വ്യവസ്ഥകളും  നിയമത്തിലുണ്ട് . വാഹനത്തിന്റെയോ ,റോഡിന്റെയോ  മോശപ്പെട്ട അവസ്ഥകൊണ്ട് സംഭവിക്കുന്ന അപകടങ്ങളിൽപ്പോലും ഡ്രൈവർമാർക്ക് കനത്ത പിഴയും തടവും ഉറപ്പാക്കാനും , ഓവർലോഡിന് ഉള്ള പിഴ ശിക്ഷ നിലവിലുള്ള 2000 രൂപയ്ക്ക് പകരം 20,000 രൂപയായി വർധിപ്പിക്കാനും ഉള്ള വിചിത്രമായ വ്യവസ്ഥകളോടെ മോട്ടോർ  വാഹനമേഖലയാകെ കോർപ്പറേറ്റ്കളുടെ ചൊല്പടിയിലാക്കാൻ  ഉള്ള പരിഷ്‌കാരങ്ങൾ ആണ് നിയമത്തിലുള്ളത്.

 കാർഷിക മേഖലയാകെ വിദേശമൂലധനത്തിന്റെ  ചൂഷണത്തിന്വിട്ടുകൊടുക്കുംവിധം കോർപ്പറേറ്റുവൽക്കരണത്തിന് വിധേയമായതിന്റെ ഫലമായി അനേകലക്ഷം കർഷകർ ആത്മഹത്യ ചെയ്തപശ്ചാത്തലത്തിൽ കാർഷിക കടബാധ്യതകൾ എഴുതിത്തള്ളാനും  ഉൽപ്പന്നങ്ങൾക്ക് ന്യായമായ വിലയും വിപണിയും ഉറപ്പാക്കാനും ,നിവേശങ്ങളും സേവനങ്ങളും ആയി ബന്ധപ്പെട്ട കാർഷിക സബ്‌സിഡികൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കാനും വേണ്ടി കർഷകരുടെ സംഘടിതമായ മുന്നേറ്റം  രാജ്യത്തിൻറെ വിവിധഭാഗങ്ങളിൽ അനുദിനം ശക്തിപ്പെട്ടുവരികയാണ്. അതുപോലെ നിയോലിബറൽ നയങ്ങൾ നിർദ്ദാക്ഷിണ്യം അടിച്ചേല്പിക്കപ്പെടുന്നതിന്റെ ഫലമായി ചെറുകിട മേഖലകളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഉൽപ്പാദകരും സംരംഭകരും തൊഴിലാളികളും വ്യാപാരികളും എല്ലാം ഇന്ന് കടുത്ത പ്രതിസന്ധികളിലാണ് .

വിവിധ ജനവിഭാഗങ്ങൾ അതിജീവനത്തിനായി നടത്തുന്ന പ്രതിഷേധ ങ്ങളിൽ  പൊന്തിവരുന്ന ഭരണവിരുദ്ധ ജനരോഷം ഗതി തിരിച്ചു വിടാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായി  നിയോലിബറൽ  ഫാസിസ്റ്റു ഭരണവർഗ്ഗ ശക്തികൾ പ്രതിലോമകരമായ ഹിന്ദുത്വ ദേശീയതയും, ജാതീയ- സാമുദായിക വിഭാഗീയതകളും തുടർച്ചയായി പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചുവരുന്നു; ഭരണകൂട നയങ്ങളെ വിമർശിക്കുന്ന ഏവരെയും  രാജ്യദ്രോഹികളായി  ചിത്രീകരിച്ചു അടിച്ചമർത്തുന്നതും, ഗോ രക്ഷയുടെയും "ലവ് ജിഹാദ് " ആരോപണങ്ങളുടെയും  , വിദേശി നുഴഞ്ഞുകയറ്റത്തിന്റെയും പുകമറകൾ ഉണ്ടാക്കി  മുസ്‌ലിംകൾക്കെതിരെ ആൾക്കൂട്ടക്കൊലകൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന  നയവും , സ്ത്രീകൾക്കെതിരെ  ബലാൽസംഗങ്ങളും കൊലപാതകങ്ങളും  ഉൾപ്പെടെയുള്ള സംഘടിത കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ  ആശങ്കാജനകമായ അളവിൽ  വർധിച്ചുവരുമ്പോൾ അവയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന വിധത്തിൽ ഇരകളെയും അവർക്ക്‌ നീതിലഭിക്കാനുള്ള സമരങ്ങളിലേർപ്പെടുന്നവരേയും  അധികാരിവർഗ്ഗം മോശപ്പെട്ടവരായിചിത്രീകരിക്കുന്നതുമെല്ലാം മേൽപ്പറഞ്ഞ ഫാസിസ്റ്റ് പ്രതിലോമപരതയുടെ  മുഖമുദ്രകൾ ആയിരിക്കുകയാണ്.  

ആയതിനാൽ , വർഗ്ഗീയ ഫാസിസ്റ്റ് -കോർപ്പറേറ്റ് കൂട്ടുകെട്ട് അടിച്ചേൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന സാമൂഹ്യവും സാമ്പത്തികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ദുരിതങ്ങൾക്കെതിരെ ഇന്ത്യയിലെ തൊഴിലാളിവർഗ്ഗം നയിച്ചുവരുന്ന  ശക്തമായ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് പോരാട്ടത്തിലെ ഒരു അധ്യായമാണ് ഇന്ന് രാജ്യവ്യാപകമായി നടക്കുന്ന മോട്ടോർ തൊഴിലാളി പണിമുടക്ക്.  ഇത്തരം പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ തുടർച്ച ഏറ്റെടുക്കാനും , അവയെ മുന്നോട്ടു നയിച്ച് കോർപ്പറേറ്റ് -ഫാസിസ്റ്റ്‌ വാഴ്ചയെ തകർത്തെറിഞ്ഞു ആത്യന്തികമായി ജനങ്ങളുടേതായ ഒരു  ഇന്ത്യ കെട്ടിപ്പടുക്കാനും ഉള്ള ഐക്യപൂർണ്ണമായ  പരിശ്രമങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകാൻ  പുരോഗമന ഇടത് ജനാധിപത്യ പക്ഷത്തുള്ള ഇന്ത്യയിലെ പോരട്ടശക്തികൾക്ക് കഴിയും എന്ന് സി പി ഐ (എം എൽ) ലിബറേഷൻ പ്രത്യാശിക്കുന്നു.

"സർവ്വരാജ്യത്തൊഴിലാളികളേ , ഏകോപിക്കുവിൻ "! 
       ലാൽ സലാം 


(പ്രസ്താവനയുടെ പൂർണ്ണ രൂപം വായിക്കാൻ ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾക്കു ശേഷം ഇവിടെ തിരിച്ചുവരിക )

സഖാവ് ഡി പി ബക്ഷിക്ക് അശ്രുപൂർണ്ണമായ അന്ത്യാഭിവാദ്യങ്ങൾ 

ജൂലൈ 26 ന് പുലർച്ചെ അന്തരിച്ച സി പി ഐ (എം എൽ ) പോളിറ്റ് ബ്യൂറോ അംഗം സഖാവ് ഡി പി ബക്ഷി ( പ്രണബ് ദാ ) യുടെ ശവസംസ്കാരം രാജ്യത്തിൻറെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിൽനിന്നെത്തിയ  പാർട്ടിയിലെയും വർഗ്ഗ ബഹുജനസംഘടനകളുടെയും നേതാക്കളുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൽ ജൂലൈ 27 ന് കൊൽക്കത്തയിലെ കേവരത്തല ക്രിമറ്റോറിയത്തിൽ  നടന്നു. 

The funeral was attended by many from fraternal parties: Comrades Biman Bose and Rabin Deb from CPIM, Naren Chatterjee from Forward Bloc, Ujjwal Chowdhury from CPI, Tapan Mitra and Rajiv Banerjee from RSP, Shankar Saha and Manab Bera from SUCI(C), Samir Putatunda and Anuradha Deb from PDS, Gautam Sen (veteran Marxist from Durgapur RE College), Sanat Ray Chowdhury (veteran communist leader from Chunchura who knew Pranabda from his student days), Prasenjit Bose, Sanjay Pathak from Chintan Patrika, Dr. Mrinmoy from PDSF, Prateep Nagand Samudra Datta from Shramjeevi Bhasha magazine, Basab Ghosh from CPI(ML) (led by Santosh Rana).

The CPI(ML) leaders who attended the funeral included General Secretary Comrade Dipankar, Politburo members Comrades Swadesh Bhattacharya, Kartick Pal, Partha Ghosh, Prabhat Kumar, Kumarasami, Shankar, Amar, Kunal, Dhirendra Jha, Manoj Bhakta, Janardan, Rajaram Singh, as well as CCMs Abhijit Mazumdar, Shubhendu, Vinod, Geeta Mandal, Meena Tiwari, Shashi Yadav, Saroj Chaube, Balindra Saikia, Yudhisthir, Radhakanta Sethi, Bangar Rao, Nagamani, Tirupati Gomango, Brij Bihari Pandey, Ishwari Prasad and Sudhakar Yadav, as well as MLAs Rajkumar Yadav and Sudama Prasad, and Ranjit (Runu) Bose from Jadavpur, Comrades Rabi Sen, NN Banerjee from Railway and other leading comrades from across West Bengal.   

Speaking at the funeral Comrade Dipankar reminded comrades that Comrade Pranabda was the first one to reach Mansa to oversee the party’s 10^thParty Congress preparations. After the cancer was diagnosed, comrades went to meet him, and he even sent a letter to the West Bengal State Committee meeting, assuring that his activism can’t be quenched by any illness however dire. He said, “Indeed Pranabda remained active right from his student days and fighting till the last. I never heard him say ‘No’ to any responsibility, never heard him admit defeat. The decade of the 70s gave us our party, taught us our revolutionary dreams, gave us courage – but Pranabda also showed us another of its gifts - the determination and stubbornness to stand firm in all circumstances good or bad, to refuse to feel defeatist. In West Bengal, Assam, in Odisha, Jharkhand, Chhattisgarh, Southern states, he went cheerfully to work. He taught himself Assamese. Even in southern states where he didn’t know the language, he knew the language of the minds and hearts of comrades. Karbi Anglong comrades called to say they would observe mourning in Pranabda’s memory. Oftentimes our experience reduces our enthusiasm, makes us tired, but Pranabda taught us to turn experience into the hunger for new experiences, to keep his eyes and mind open and never close the doors. This is his legacy to us. We are all distressed and anguished at this loss, but we will take his legacy, what he has given us will give us strength and light to guide our path ahead.”             

Comrades all over the country remembered their beloved Comrade DP Buxi (Pranab da) in condolence meetings. Condolence meetings were held in the Central office in Delhi where comrades of the central headquarters and the Delhi participated; in the party office at Patna and various districts of Bihar; in Lucknow and various districts of UP; in Ranchi and various Jharkhand districts; in West Bengal, Odisha, Tamil Nadu, Karnataka, Assam and Andhra Pradesh. At Puducherry comrades held a procession in his memory. At Bindukhatta, Lalkuan (Uttarakhand), comrades paid homage to Comrade DP Buxi on 28 July to commemorate the death anniversary of Comrade Charu Mazumdar. A memorial meeting for Comrade DP Buxi will be held in Kolkata on 17 August 2018.