വൈവാഹിക ബലാത്സംഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കേന്ദ്ര ഗവൺമെൻ്റിൻ്റെ നിലപാട് അപലപനീയം :
വിവാഹത്തിലെ അക്രമത്തെ പ്രതിരോധിക്കുക
- മൈത്രേയി കൃഷ്ണൻ
( Liberation മാസിക, Nov 2024 ലക്കം )
( Liberation മാസിക, Nov 2024 ലക്കം )
'ബലാത്സംഗം' എന്നതിൻ്റെ നിർവചനത്തിൽ വൈവാഹിക ബലാത്സംഗം ഒഴിവാക്കുന്നതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഹരജി സുപ്രീം കോടതി ഇപ്പോൾ പരിഗണിക്കുകയാണ്. വൈവാഹിക ബലാത്സംഗം കുറ്റകരമാക്കാത്ത ചുരുക്കം ചില രാജ്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ഇന്ത്യ. ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാനിയമത്തിലും ഇപ്പോൾ ഭാരതീയ ന്യായ് സംഹിതയിലും 'ബലാത്സംഗം' എന്ന പ്രസക്തമായ വകുപ്പ് ബലാത്സംഗ കുറ്റത്തിന് ഒരു അപവാദം നൽകുന്നുണ്ട് - "ഒരു പുരുഷൻ സ്വന്തം ഭാര്യയുമായി ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലേർപ്പെടുന്നത് സമ്മതത്തോടെയല്ലെങ്കിൽപ്പോലും ഭാര്യയ്ക്കു പതിനെട്ട് വയസ്സ് പൂർത്തിയായിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് ബലാത്സംഗമല്ല.
ഇന്ത്യൻ പീനൽ കോഡിൽ കാണുന്ന ബലാത്സംഗത്തിനുള്ള ഈ അപവാദം, പലപ്പോഴും "ഹെയ്‌ലിൻ്റെ തത്വം" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിനെയാണ് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത് . ഒരു ബ്രിട്ടീഷ് നിയമജ്ഞൻ മാത്യു ഹെയ്ൽ നടത്തിയ ഒരു പ്രസ്താവനയെക്കുറിച്ച് കോടതിയിൽ പരാമർശമുണ്ടായത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. "എന്നാൽ ഭർത്താവ് സ്വയം ബലാത്സംഗം ചെയ്തതിന് കുറ്റക്കാരനാകാൻ കഴിയില്ല. നിയമാനുസൃതമായ ഭാര്യ, അവരുടെ പരസ്പര വൈവാഹിക സമ്മതവും ഉടമ്പടിയും പ്രകാരം ഭർത്താവിന് ഈ രീതിയിൽ സ്വയം സമർപ്പിതയാണ് എന്നതുകൊണ്ട് ,ആ സമ്മതം അവൾക്ക് പിൻവലിക്കാൻ കഴിയില്ല".
മൂന്ന് പുതിയ ക്രിമിനൽ നിയമങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ നിയമങ്ങളുടെ അപകോളനിവൽക്കരണത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതായും സ്ത്രീകൾക്കും കുട്ടികൾക്കുമെതിരായ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക് അവ പ്രഥമ പരിഗണന നൽകുമെന്നും, ഭാരതീയ ന്യായ സൻഹിത അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആഭ്യന്തര മന്ത്രി അമിത് ഷാ പറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇപ്പോൾ മിക്കവർക്കും അറിയാവുന്നതുപോലെ, പുതിയ നിയമങ്ങൾ ഭൂരിഭാഗം കൊളോണിയൽ നിയമങ്ങളെയും ഫലത്തിൽ നിലനിർത്തുകയാണ് ചെയ്യുന്നത് . മാത്രമല്ല, പുതുതായി ചേർത്ത ചില വ്യവസ്ഥകളുടെ രൂപത്തിൽ അതിൻ്റെ ദാക്ഷിണ്യരഹിതമായ ഉദ്ദേശ്യം മാത്രം നിർമ്മിച്ചുറപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിശയകരമെന്നു പറയട്ടെ, IPC പ്രകാരമുള്ള ബലാത്സംഗ നിയമത്തിലെ ഈ അപവാദം, ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയിലും തുടരുകയാണ്.
വൈവാഹിക ബലാത്സംഗത്തിനുള്ള ഈ അപവാദം ആദ്യം വെല്ലുവിളിക്കപ്പെട്ടത് ഡെൽഹി ഹൈക്കോടതിയുടെ മുമ്പാകെയാണ്, അത് കേസ്‌ കേട്ട ബെഞ്ചിലെ ജഡ്ജിമാരുടെ വിധി പ്രസ്താവം ഐകകണ്ഠേനയുള്ളതാ യിരുന്നില്ല. ജഡ്ജിമാരിൽ ഒരാളുടെ വിധിന്യായത്തിൽ ഇത് ഭരണഘടനാ വിരുദ്ധമാണെന്നു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയപ്പോൾ, മറ്റേ ജഡ്ജി അത് ശരിവച്ച് ആണ് വിധിയെഴുതിയത്. എന്നാൽ, രണ്ട് ജഡ്ജിമാരും സുപ്രീം കോടതിയിൽ അപ്പീൽ നൽകാൻ അനുമതി നൽകിയിരുന്നു. അതിനാൽ, സുപ്രീം കോടതി ഇപ്പോൾ വാദം കേൾക്കുകയാണ്.
കേന്ദ്ര ഗവൺമെൻ്റ് സുപ്രീം കോടതിയിൽ ഫയൽ ചെയ്ത മറുപടി പ്രകാരം, "ഒരു വിവാഹ സ്ഥാപനത്തിൽ" "ഒരാളിൽ നിന്ന് ലൈംഗികതയ്ക്കുള്ള ന്യായമായ അനുവാദവും അഭിഗമ്യതയും ഉണ്ടായിരിക്കണം" എന്ന പ്രതീക്ഷ തുടർച്ചയായി നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ , "ദാമ്പത്യത്തിൽ ബലാൽസംഗക്കുറ്റത്തെ ഒഴിവാക്കൽ ആവശ്യ"മെന്ന നിലപാട് ആണ് സ്വീകരിച്ചത്.
" സമ്മതമില്ലാത്ത ലൈംഗിക ബന്ധത്തിന് ശ്രമിക്കുന്ന" അപരിചിതനെപ്പോലെ കണക്കാക്കാൻ ആവാത്തയാൾ ആണ് ഭർത്താവ് എന്നും, തന്മൂലം "വൈവാഹിക മണ്ഡലത്തിലെ പരസ്പര സമ്മതമില്ലാതെയുള്ള ലൈംഗിക ബന്ധത്തെ ഗുണപരമായി വേർതിരിക്കാൻ" "ഈ ബാധ്യതകളും പ്രതീക്ഷകളും" മതിയായ അടിസ്ഥാനമാണെന്നും അത് പ്രസ്താവിക്കുന്നു.
മേൽസൂചിപ്പിച്ച ഈ പ്രതീക്ഷകൾ നിലനിൽക്കേത്തന്നെ ഭാര്യയുടെ ഇഷ്ടത്തിന് വിരുദ്ധമായി ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുത്താൻ ഭർത്താവിന് അത് അർഹത നൽകുന്നില്ല എന്ന ലഘുവായ ഇളവ് നൽകുമ്പോഴും , "വൈവാഹിക ബന്ധത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ സമ്മതം എന്ന ആശയം വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും" എന്ന് പ്രസ്താവിച്ചതിലൂടെ സമ്മതം എന്ന ആശയത്തെ തന്നെ അത് നേർപ്പിക്കുന്നു. വിവാഹ സ്ഥാപനത്തിന് പുറത്തുള്ള മറ്റേതെങ്കിലും ബന്ധത്തിന്റെതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വിവാഹത്തിനുള്ളിൽ സമ്മതം എന്ന ആശയത്തിന് അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെടുന്ന നിലപാട് ഫലത്തിൽ ഹേയ്ലിൻ്റെ തത്വത്തിൻ്റെ ആവർത്തനമായി മാത്രമേ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയൂ.
"വിവാഹ സ്ഥാപനം സംരക്ഷിക്കുന്നതിന്" മുൻഗണന നൽകിക്കൊണ്ട് ഗവൺമെൻ്റിൻ്റെ നിലപാട് ഒരു സ്ത്രീയുടെ ശാരീരിക അഖണ്ഡതയ്ക്കും സ്വയംനിർണ്ണയാധികാരത്തിനും ഉള്ള അവകാശത്തെ അവഹേളിക്കുന്നു. അങ്ങനെ വരുമ്പോൾ, വിവാഹത്തെ സർക്കാർ കാണുന്നത് സ്ത്രീയുടെ സ്വന്തം ശരീരത്തിന് മേലുള്ള അധികാരത്തെ ഇല്ലാതാക്കുകയും അവളെ ഭർത്താവിന് സർവ്വാധികാരം ഉള്ള വെറും വസ്തു ആയി കണക്കാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ശാരീരിക അഖണ്ഡതയ്ക്കുള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടെ അവകാശം നഷ്‌ടപ്പെടുന്നത്, വിവാഹമെന്ന സ്ഥാപനത്തെ സംരക്ഷിക്കാൻ കൊടുക്കേണ്ട ആവശ്യമായ വിലയാണെന്ന് കരുതുന്ന ഒരു "അനുബന്ധ നഷ്ടമായി"ട്ടാണ് (കൊളാറ്ററൽ ഡാമേജ്‌) ഈ സമീപനത്തിലൂടെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. ലൈംഗിക അതിക്രമത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഏതൊരു "സ്ഥാപനവും" ഇത് അംഗീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന യുക്തിയാണ് അതിൽ അന്തർഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഒരു വ്യക്തിയ്ക്കു മറ്റൊരാളുടെ ലൈംഗികാക്രമണതിന്നെതിരെ യുള്ള സംരക്ഷണം ഒഴിവാക്കൽ ആവശ്യമില്ലാത്തതും, എന്നാൽ നിയമങ്ങൾ കൂടുതൽ സമത്വം വളർത്തിയെടുക്കുന്ന വിധത്തിൽ അവലോകനം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതുമാണ്. എന്നിട്ടും സർക്കാരിൻ്റെ നിലപാട് സമത്വം എന്ന ആശയത്തെ അവഗണിച്ചുവെന്നാണ് മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് . 2007-ൽ, സ്ത്രീകൾക്കെതിരായ വിവേചനം ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനുള്ള യുഎൻ കമ്മിറ്റി, "സ്ത്രീകൾ അനുഭവിക്കുന്ന ലൈംഗികാതിക്രമത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.
വൈവാഹിക ബലാത്സംഗത്തിനുള്ള ഇളവ് നീക്കം ചെയ്യാൻ ശുപാർശ ചെയ്യുക മാത്രമല്ല, പരാതിക്കാരിയും ഭർത്താവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിൽ പരാതിക്കാരി ലൈംഗിക പ്രവർത്തനത്തിന് സമ്മതം നൽകിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന അന്വേഷണത്തിന് പ്രസക്തിയില്ലെന്ന്കൂടി നിയമ ഭേദഗതികൾ വ്യക്തമാക്കണമെന്ന് ജസ്റ്റിസ് വർമ്മ കമ്മിറ്റി റിപ്പോർട്ട് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. . വൈവാഹിക ബലാത്സംഗം ഒരു കുറ്റകൃത്യമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നിടത്ത് പോലും, ജഡ്ജിമാർ അതിനെ മറ്റ് ബലാത്സംഗങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഗൗരവം കുറഞ്ഞതായി വീക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള അപകടസാദ്ധ്യതയുണ്ടെന്ന് കമ്മിറ്റി തിരിച്ചറിഞ്ഞു, ഇത് കൂടുതൽ ശിക്ഷാവിധികളിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ നടപ്പിലാക്കിയ പരിഷ്‌കാരങ്ങൾക്ക് സമാനമായി, ബലാത്സംഗത്തിനുള്ള കുറഞ്ഞ ശിക്ഷയെ ന്യായീകരിക്കുന്ന ഒരു ലഘൂകരണ ഘടകമായി വൈവാഹിക ബന്ധത്തെ കണക്കാക്കരുതെന്ന് വ്യക്തമായും നിയമത്തിൽ പ്രസ്താവിത മായിരിക്കണമെന്ന് കമ്മിറ്റി ശുപാർശ ചെയ്തു.
സ്ത്രീയെ താഴ്ന്ന പദവിയിൽ നിർത്തുന്ന മനുസ്മൃതിയിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന ഒരു ഗവൺമെൻ്റാണ് ഇതെന്ന കേന്ദ്രസർക്കാരിൻ്റെ നിലപാടിൽ അതിശയിക്കാനില്ല, "സദ്‌ഗുണവതിയായ ഒരു ഭാര്യ തൻ്റെ ഭർത്താവ് എങ്ങനെ പെരുമാറിയാലും അവനെ ഒരു ദൈവത്തെപ്പോലെ നിരന്തരം സേവിക്കണം. മോശപ്പെട്ട രീതിയിലും യഥേഷ്ടവും സ്വന്തം കാമപൂരണത്തിൽ മുഴുകുന്നവനും നല്ല ഗുണങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാത്തവനും ആണെങ്കിലും അതിൽ മാറ്റം പാടില്ല ”. ബ്രാഹ്മണ പുരുഷാധിപത്യത്തിൻ്റെ അതേ ശക്തികൾ തന്നെ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പേരിൽ ഹിന്ദു കോഡ് ബില്ലിനെ എതിർത്തു.
ഈ അവസരത്തിൽ, ഹിന്ദു കോഡ് ബില്ലിൻ്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പറഞ്ഞ ഡോ. അംബേദ്കറുടെ വാക്കുകൾ ഓർക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. "ഹിന്ദു സമൂഹത്തിൻ്റെ ആത്മാവായ വർഗ്ഗവും വർഗ്ഗവും തമ്മിലുള്ള, ലൈംഗികതയും ലൈംഗികതയും തമ്മിലുള്ള അസമത്വത്തെ തൊടാതെ സാമ്പത്തിക പ്രശ്‌നങ്ങളുമായി മാത്രം ബന്ധപ്പെട്ട് നിയമനിർമ്മാണം നടത്തുന്നവർ നമ്മുടെ ഭരണഘടനയെ പ്രഹസനമാക്കുകയും ചാണകക്കൂമ്പാരത്തിൽ കൊട്ടാരം പണിയുകയുമാണ് ചെയ്യുന്നത് "
സുപ്രീം കോടതി ഇപ്പോൾ ഒരു പരീക്ഷണഘട്ടത്തിലാണ് - അത് ഭരണഘടനാപരമായ ധാർമ്മികത പിന്തുടരുകയും ഭരണഘടനയ്ക്ക് കീഴിൽ ഉറപ്പുനൽകുന്ന സമത്വ വാഗ്ദാനം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യുമോ, അതോ പാരമ്പര്യത്തിൻ്റെ പേര് പറഞ്ഞ് അസമത്വം നിലനിർത്തുന്നതിനും അക്രമത്തെ സ്ഥാപനവത്കരിക്കുന്നതിനുമുള്ള കെണിയിൽ അകപ്പെടുമോ?
No comments:
Post a Comment