ആർട്ടിക്ക്ൾ 370 ഉം  35 A  യും പുനഃസ്ഥാപിക്കുക!

കശ്മീരിൽ തടവിലാക്കിയ എല്ലാ പ്രതിപക്ഷനേതാക്കളെയും
ഉടൻ മോചിപ്പിക്കുക !
കശ്മീരിനെയും ഭരണഘടനയേയും വെച്ചുള്ള ചൂതാട്ടം നിർത്തുക !

ന്യൂ ഡെൽഹി, ആഗസ്ത് 5 ,2019 

ആർട്ടിക്ക്ൾ 370 ദുർബ്ബലപ്പെടുത്തുകയും ജമ്മു-കാശ്മീരിനെ ലഡാക്ക്, ജമ്മു-കശ്മീർ എന്നിങ്ങനെ രണ്ട് കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളാക്കി വിഭജിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് രാഷ്‌ട്രപതി പുറപ്പെടുവിച്ച ഉത്തരവ് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ മേലെ നടന്ന  ഒരു അട്ടിമറിയിൽ കുറഞ്ഞ യാതൊന്നും അല്ല. മോദി സർക്കാർ അതിന്റെ പതിവ് ശൈലിയിലുള്ള രഹസ്യാത്മകതയോടെയും നിഗൂഢതയോടെയും നിയമരാഹിത്യത്തോടെയും നശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് കശ്മീരും ശേഷിച്ച ഇന്ത്യയും തമ്മിൽ ഭരണഘടനപരമായും  ചരിത്രപരമായും ബന്ധിപ്പിച്ചുപോന്ന പാലത്തെയാണ്.  

മേൽപ്രസ്താവിച്ച അട്ടിമറിയുടെ എല്ലാ തയ്യാറെടുപ്പുകളും കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ചയായി മോദി സർക്കാർ നടത്തിവരികയായിരുന്നു.  ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയതോതിലുള്ള സൈനികവൽക്കരണം നടന്ന  മേഖലകളിലൊന്നായ  കശ്മീർ താഴ്‌വരയിൽ 35,000 സൈനികരെ പുതുതായി വിന്യസിച്ചും ജനങ്ങളുടെ സാധാര ജീവിതം താറുമാറാക്കിയും  ഉള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ ആയിരുന്നു അവ. കാശ്മീരിലെത്തിയ സഞ്ചാരികളോടും തീർഥാടകരോടും പെട്ടെന്ന് താഴ്വര വിട്ടുപോകണമെന്ന് സർക്കാർ ആവശ്യപ്പെട്ടത് പരക്കെ പരിഭ്രാന്തി സൃഷ്ടിച്ചപ്പോഴും കശ്മീരിലെ ജനങ്ങൾ സ്വന്തം ഭവനങ്ങളുടെ വാതിലുകൾ  അതിഥികൾക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നിടാൻ ഒട്ടും മടികാട്ടിയിരുന്നില്ല. പ്രതിപക്ഷ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളെ രാത്രിക്ക്‌രാത്രി തടവിലാക്കിയതിനും  ഇന്റർനെറ്റ് സേവനം ലഭ്യമല്ലാതാക്കിയതിനും പുറമേ, പെട്രോൾ വിതരണം നിർത്തിവെക്കുകയും , പോലീസ് സ്റ്റേഷനുകളുടെ ചുമതല സി ആർ പി എഫുകാർ ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.  

ഭരണഘടനയനുസരിച്ചു ജമ്മു-കശ്മീരിന്റെ അതിർത്തികൾ പുനർ നിർ ണയിക്കാനോ  370 ,35 A ആർട്ടിക്കിളുകൾ ഭേദഗതി ചെയ്യുകയോ നീക്കം ചെയ്യുകയോ ചെയ്യാനോ ഉള്ള ഏത് തീരുമാനത്തിനും ജമ്മു-കശ്മീർ അസംബ്ലിയുടെ അംഗീകാരം നിര്ബന്ധമാണ്. എന്നാൽ, 2018 ൽ കേന്ദ്രത്തിലെ മോദി സർക്കാർ തീർത്തും നിയമവിരുദ്ധമായി ജമ്മു-കശ്മീർ അസംബ്ലി പിരിച്ചു വിട്ടപ്പോൾ ഒരു ബദൽ സർക്കാർ രൂപീകരിക്കാനുള്ള അവകാശവാദം ഉന്നയിക്കാൻ പോലും ആർക്കും അവസരം നൽകിയിരുന്നില്ല. അതെ സമയം, പാർലമെന്റ് തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വന്നപ്പോൾ  നിയമസഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പും നടത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നിട്ടും അതിന് കേന്ദ്രം കൂട്ടാക്കിയില്ല. കശ്മീരിനെ സംബന്ധിച്ച് രാഷ്‌ട്രപതി ഇറക്കിയിരിക്കുന്ന ഇപ്പോഴത്തെ ഉത്തരവ് അക്കാരണം കൊണ്ടുതന്നെ ഒരു അട്ടിമറിയാണ്.

നോട്ടു റദ്ദാക്കൽ നടപടിയുടെ ലക്ഷ്യങ്ങളായി പറഞ്ഞ അഴിമതി നിവാരണവും കള്ളപ്പണം പുറത്തുകൊണ്ടുവരലും നടന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, അത് അഴിമതിക്ക് കൂടുതൽ പ്രോത്സാഹനമാവുകയും, സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതത്തിൽ പുതിയ ദുരിതങ്ങൾ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു. തെരഞ്ഞെടുത്ത ഒരു നിയമസഭ പോലും നിലവിലില്ലാത്ത ജമ്മു-കശ്മീരിൽ ഇപ്പോൾ നടപ്പാക്കുന്ന  ഗൂഢാലോചനാപരവും  ദുഷ്ടലാക്കോടെയുള്ളതുമായ തീരുമാനങ്ങൾ  കശ്മീരിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുകയില്ല എന്ന് മാത്രമല്ലാ , സ്ഥിതി കൂടുതൽ ശോചനീയമാക്കുമെന്നു വ്യക്തമാണ്. സൈനികവൽക്കരണത്തിന്റെ തീവ്രത വർധിപ്പിച്ചതിന്റെയും  ,പ്രതിപക്ഷ  പാർട്ടികളുടെ മേലെ അഴിച്ചുവിട്ട അടിച്ചമർത്തലിന്റെയും പരിണിതഫലം  കാശ്മീരി ജനത കൂടുതൽ അപരവൽക്കരിക്കപ്പെടുക എന്നതായിരിക്കും. 

എല്ലാറ്റിലുമുപരി, ഈ അട്ടിമറി കശ്മീരിലെ സ്ഥിതിയെ  മാത്രമായിരിക്കില്ല പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കാൻ പോകുന്നത്. ഇത് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയ്ക്ക് നേരെയുള്ള ഒരു ആക്രമണം ആയതിനാൽ രാജ്യമൊട്ടാകെ ഇതിനു പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. ജമ്മു-കശ്മീരും പൗരത്വവകാശ നിയമ ഭേദഗതി ബില്ലും , പൗരത്വ രെജിസ്റ്ററി നടപ്പാക്കലും എല്ലാം കൂടി ചേരുമ്പോൾ , ബി ജെ പി ഇന്ത്യയെ 1940 കാലത്തേത്തിനു സമാനമായ കുഴപ്പങ്ങളിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കുകയാണെന്നു കാണാം. ജമ്മു-കാശ്മീർ ഫലത്തിൽ ഒരു അടിയന്തരാവസ്ഥ നിലനിൽക്കുന്നു . ഇത് രാജ്യത്തെല്ലായിടത്തേക്കും വ്യാപിക്കുന്ന ഒന്നായതിനാൽ  ഇതിനെതിരെ രാജ്യം ആകെ  ഉണർന്നു പ്രതിരോധിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. 

പ്രതിസന്ധിയുടെ ഈ നിമിഷങ്ങളിൽ സി പി ഐ (എം എൽ ) ജമ്മുകശ്മീരിലെ ജനതയ്‌ക്കൊപ്പം നിൽക്കുന്നു.കശ്മീരിൽ നടന്ന ഭരണഘടനാ അട്ടിമറിക്കെതിരെ രാജ്യത്താകമാനം പ്രതിഷേധ-ബോധവൽക്കരണ പരിപാടികൾ സംഘടിപ്പിക്കാൻ ആഹ്വാനം ഉയർത്തുന്നതിന് പുറമേ , കാശ്മീർ താഴ്വര ക്കെതിരായി ഏർപ്പെടുത്തിയ ഉപരോധം ഉടൻ പിൻവലിക്കാനും, ആർട്ടിക്കിൾ 370 ,35 A എന്നിവ പുനഃസ്ഥാപിക്കാനും  വീട്ടുതടങ്കലിൽ കഴിയുന്ന പ്രതിപക്ഷ നേതാക്കളെ    മോചിപ്പിക്കാനും  സർക്കാറിനിട് ഞങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുന്നു.

ദീപങ്കർ  ഭട്ടാചാര്യ,
ജനറൽ സെക്രട്ടറി ,സി പി ഐ ( എം എൽ ) ലിബറേഷൻ  

D

Restore Articles 370 and 35A!
Release all opposition leaders in Kashmir!
Do not play with Kashmir and the Constitution!

New Delhi, 5 August 2019.


The Presidential Order abrogating Article 370 and bifurcating the state of Jammu and Kashmir into two Union Territories of Ladakh and Jammu And Kashmir is nothing short of a coup against the Indian Constitution. The Modi Government, in its usual secretive, conspiratorial, and illegal manner, is burning the constitutional and historical bridge that connected Kashmir to the rest of India.

In preparation for this coup, the Modi Government has laid siege to Kashmir for the past week. 35,000 fresh troops have s been deployed in the Kashmir Valley, which was already the world’s most militarised zone. Warnings issued to tourists and pilgrims to leave the Valley caused panic, even as Kashmiri people have opened their doors to the guests in their state. In addition, Opposition politicians were placed under house arrest overnight, the internet has been shut down, petrol sales have been stopped, and the CRPF has taken over police stations.

According to the Constitution, no decision regarding redrawing the boundaries of J&K or regarding Articles 370 and 35A can be taken without the consent of the State Assembly. In 2018, the J&K Assembly was dissolved illegally without giving any claimants a chance to form Government. The Central Government then avoided conducting elections to the J&K Assembly together with the Parliamentary elections. The Presidential Order is therefore a coup.

Demonetisation did not solve the problem of corruption and black money - rather it encouraged corruption and created new miseries for common people. Likewise, these draconian and conspiratorial decisions regarding Jammu and Kashmir, when an elected State Assembly no longer exists will not solve the Kashmir dispute, but will worsen the situation. The intensified militarisation and crackdown on Opposition parties will further alienate the people of Kashmir.

Moreover, this coup will not only affect the situation in Kashmir: it is an attack on the Constitution and will affect the whole of India. With Jammu and Kashmir, with the Citizenship Amendment Bill and NRC, the BJP is dragging India back to the turmoil of the 1940s. J&K is effectively under Emergency - India must wake up and resist this, since the Emergency will soon reach the whole of India.

CPIML stands by the people of Jammu and Kashmir at this time of crisis. The CPIML calls for protest vigils across the country against the Constitutional coup, and demands that the siege on the Kashmir Valley be lifted immediately, Articles 370 and 35A duly restored and all Opposition leaders be released from house arrest.

Dipankar Bhattacharya,
General Secretary, CPIML Liberation

23 മേയ്  2019

ബി ജെ പി നയിക്കുന്ന എൻ ഡി എ സഖ്യത്തിന്റെ മൃഗീയ ഭൂരിപക്ഷത്തോടെയുള്ള തെരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയവും മോദി സർക്കാർ രണ്ടാമത് അധികാരത്തിലേക്കെത്തിയ വഴികളും ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഭാവിയെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അസ്വാസ്ഥ്യജനകമായ ചില സൂചനകളാണ് നൽകുന്നത്. 2014 ലേതിൽനിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു മോദിയുടെ 2019 ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണത്തിന്റെ ശൈലി. അന്ന് പ്രചാരണം ഏറെയും വികസനമെന്ന ആശയത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ചായിരുന്നുവെങ്കിൽ  ഇക്കുറി അത്തരം നാട്യങ്ങൾ പോലും പാടേ  ഉപേക്ഷിച്ചും , യാതൊരു മറയുമില്ലാത്ത  വർഗീയ വിദ്വേഷവും ധ്രുവീകരണവും യുദ്ധവെറിയും ഊട്ടിവളർത്താൻ ശ്രമിച്ചും ആയിരുന്നു മോദി തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിട്ടത്. ഭീകര പ്രവർത്തനത്തിന് കുറ്റാരോപിതയായി വിചാരണ നേരിടുന്ന  പ്രഗ്യാ സിങ്  ഠാക്കുറിനെ ബി ജെ പി സ്ഥാനാർത്ഥിയാക്കി പാർലമെന്റിലേക്ക് മത്സരിപ്പിച്ചതുപോലും അതിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെയൊരു പശ്ചാത്തലത്തിൽ ബി ജെ പി നേടുന്ന വമ്പിച്ച തെരഞ്ഞെടുപ്പുവിജയം  നിയമവാഴ്ച, സാമൂഹ്യ നീതി, സാമുദായിക മൈത്രി എന്നീ സങ്കല്പങ്ങളോട് കടുത്ത യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന ശക്തികൾക്ക് തീർച്ചയായും ധൈര്യം പകരും. അനേകം സംസ്ഥാന സർക്കാരുകളെ അസ്ഥിരപ്പെടുത്താനുള്ള നീക്കങ്ങളും ഉടനെ പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്. 

കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷങ്ങളിൽ രാജ്യത്തെ ജനാധിപത്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഒന്നൊഴിയാതെ ആക്രമിക്കപ്പെടുകയും അവയുടെ വിശ്വാസ്യത തകർക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പശ്ചാത്തലത്തിൽ ആണ് പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടന്നത്. മുസ്ലീങ്ങൾ, ദലിതുകൾ, ആദിവാസികൾ എന്നീ വിഭാഗങ്ങൾക്കെതിരെ പരക്കെ ആക്രമണങ്ങൾ ഉണ്ടാവുകയും ആൾക്കൂട്ടക്കൊലപാതകങ്ങൾ പെരുകിവരികയും ചെയ്തു. വിയോജിപ്പിന്റെ ശബ്ദങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി എത്രയോ കൊലപാതകങ്ങൾ അരങ്ങേറി. പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം  എന്നത് അങ്ങേയറ്റം പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും,  ബി ജെ പിയും ആർ എസ് എസ്സും പരത്തുന്ന നുണകളും വിദ്വേഷ പ്രചാരണങ്ങളും അടങ്ങുന്ന പ്രോപ്പഗാണ്ടാ ദൗത്യം നിറവേറ്റുന്നവയായി മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങൾ അധപ്പതിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇവയെല്ലാം ഉണ്ടായിട്ടുകൂടി 2018 ഒടുവിൽ നടന്ന അസംബ്ലി തെരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലെ ജനവിധിയിൽ സ്പഷ്ടമായും പ്രതിഫലിച്ചത് നിലവിലുള്ള ഭരണത്തോടുള്ള തികഞ്ഞ അസംതൃപ്തിയും ഭരണമാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള അഭിലാഷവുമായിരുന്നു. ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മേൽപ്പറഞ്ഞ ഭരണവിരുദ്ധ ജനവികാരം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ ആണ് പുൽവാമ, ബാലാക്കോട്ട് സംഭവങ്ങൾ മുതലെടുത്ത് കൊണ്ട് ജനങ്ങളുടെ മറ്റെല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളിൽനിന്നും ശ്രദ്ധ തിരിച്ചുവിടാൻ മോദിസർക്കാർ   ശ്രമിച്ചത്. രൂക്ഷമാകുന്ന തൊഴിലില്ലായ്മ, ആഴമേറിയ കാർഷിക പ്രതിസന്ധി,  വർധിച്ചുവരുന്ന സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി ഇവയെയെല്ലാം ജനശ്രദ്ധയിൽനിന്നു മറച്ചുവെക്കാൻ  തുടർച്ചയായി യുദ്ധവെറി പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനാൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പുഫലങ്ങൾ ഭരണകക്ഷിക്ക് അനുകൂലമാക്കാൻ അത് സഹായിച്ചു.  

. കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷക്കാലം പ്രാഥമികമായും മോദി സർക്കാരിന്റെ പ്രതിപക്ഷമായി പ്രവർത്തിച്ചത് വിവിധ മേഖലകളിൽ രൂപം കൊണ്ട  ജനകീയ സമരങ്ങൾ ആയിരുന്നു. കർഷകർ, വിദ്യാർത്ഥികൾ ,യുവജനങ്ങൾ, ദലിത് -ആദിവാസി ജനവിഭാഗങ്ങൾ എന്നിവർ നടത്തിയ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്കൊപ്പം  നിശ്ചയ ദാർഢ്യത്തോടെ ചെറുത്തുനിന്ന് പ്രതിഷേധങ്ങളിൽ പങ്കെടുത്ത  ജനാധിപത്യവാദികളും അതിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. മേൽപ്പറഞ്ഞ ജനകീയ പ്രക്ഷോഭങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ  ബഹുജനങ്ങൾക്ക് പൊതുവിൽ സ്വീകാര്യമായ ഒരു അജൻഡയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ  ഏകോപിതമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് മുൻകൈയ്യെടുക്കുന്നതിൽ പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികൾ അമ്പേ പരാജയപ്പെട്ടു എന്ന് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.   തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രക്രിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അങ്ങോളമിങ്ങോളം ഉയർന്നുവന്ന നിരവധി ചോദ്യങ്ങൾ ഉത്തരവാദപ്പെട്ട  ഏജൻസികളുടെ  സുതാര്യതയുടെയും നിസ്പക്ഷതയുടെയും അഭാവം എടുത്തുകാട്ടുന്നവയാണ്. തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഇലക്ടറൽ ബോണ്ടുകൾ സംബന്ധിച്ചും ഇ വി എം ഉപയോഗത്തിലെ തിരിമറി സാധ്യതകളെക്കുറിച്ചും ഉയർന്ന  ആശങ്കകൾക്ക് മറുപടി ലഭിക്കാത്തതും  ,   വിവിപ്പാറ്റ് എണ്ണൽ സംബന്ധിച്ച  ആവശ്യം കൂസലെന്യേ  നിരാകരിക്കപ്പെട്ടതും എല്ലാം കണക്കിലെടുത്താൽ, തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നീതിപൂർവ്വവും സ്വതന്ത്രവും നിസ്പക്ഷവുമായി നടക്കുന്നുവെന്ന് ജനങ്ങളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതിൽ   ഇന്ത്യൻ  തെരഞ്ഞെടുപ്പ് കമ്മീഷൻ  പരാജയപ്പെട്ടുവെന്നാണ് വ്യക്തമാകു ന്നത്.   

മോദി ഭരണം അപ്രഖ്യാപിതമായ ഒരു അടിയന്തരാവസ്ഥയായിരുന്നുവെന്ന് പരക്കേ അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിന്റെ മർദ്ദന വാഴ്ചയുടെ  നിഴലിൽ നടന്ന 2019 പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പ് അത്തരത്തിലുള്ള  ആദ്യത്തെ ഒന്നായി  ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിൽ സ്ഥാനം പിടിക്കും . രാജ്യത്തിലെ ഇടതു ശക്തികളെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം വോട്ടുകളുടെയും സീറ്റുകളുടെയും കാര്യത്തിൽ അഭൂതപൂർവ്വമായ ഇടിവ് സംഭവിച്ച  ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ് 2019 ലേത് . ജനാധിപത്യത്തെ ഓരോ ഫാസിസ്റ്റ് ആക്രമണത്തിൽ നിന്നും  പ്രതിരോധിച്ചു നിർത്താനുള്ള  പരിശ്രമം തുടരുന്നതോടൊപ്പം സി പി ഐ (എം എൽ ) രാജ്യത്തെ എല്ലാ ഇടതു ശക്തികളോടും ആവശ്യപ്പെടുന്നത് ഇടത് പ്രസ്ഥാനത്തെയാകമാനം  പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമകരമായ ദൗത്യം ഏറ്റെടുത്തു നിശ്ചയദാർഢ്യത്തോടെ മുന്നോട്ടു പോവാനാണ്. വിപുലമായ ഒരു ഫാസിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ ഐക്യം കെട്ടിപ്പടുക്കാനും , ഇന്ത്യയിൽ വിവേചനങ്ങളും പീഡനങ്ങളും നേരിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ന്യൂനപക്ഷങ്ങളിലേയും പാർശ്വവല്കൃത സമുദായങ്ങളിലെയും പൗരന്മാർക്കൊപ്പം നിൽക്കാനും ഞങ്ങൾ സ്വയം സമർപ്പിക്കുന്നു. 

-    ദീപങ്കർ  ഭട്ടാചാര്യ,
ജനറൽ സെക്രട്ടറി , സിപി ഐ (എം എൽ ) 

http://cpiml.net/Press-Statements/2019/05/cpiml-statement-on-outcome-of-parliamentary-elections-2019

CPIML Statement on Outcome of Parliamentary Elections 2019

New Delhi 23 May 2019.

The sweeping victory of the BJP-led NDA bringing the Modi government back to power for a second term, and the ways in which this victory has been achieved, have deeply disturbing implications for the future of Indian democracy. Unlike in 2014, the Modi campaign this time had little pretence of being about development, revolving unashamedly around communal hatemongering and jingoism, even going to the extent of fielding a terror accused like Pragya Singh Thakur as a veritable mascot for the BJP. The magnitude of the BJP's victory in this context will definitely embolden the forces that have been waging a systematic war on rule of law, social justice and communal harmony. There is also an unmistakable immediate threat of destabilisation to several state governments.

These elections have been held in an environment which had been deeply vitiated over the past five years by the relentless assault on democratic institutions and their credibility, the epidemic of organised mob lynchings and heightened attacks on Dalits and Adivasis, and the systematic persecution and even murder of dissenters. Freedom of the press has been severely curtailed as much of the mainstream media was reduced to propaganda machinery for the Modi regime and the relentless BJP/RSS campaign of hate and lies. Despite this, the Assembly Elections held at the end of 2018 reflected the growing mass disillusionment and unmistakable desire for change, which was expected to peak in the Lok Sabha elections. But the exploitation of the Pulwama and Balakot episodes to drown out the whole range of pressing issues such as mass unemployment, agrarian distress and growing economic crisis, with strident warmongering, evidently changed the complexion and outcome of the elections.

The popular struggles of farmers, students, youth, Dalits and Adivasis and the courageous and determined voices of protest raised by democratic citizens provided the primary opposition to the Modi government in the last five years. It was the job of the opposition parties to offer a united alternative on the basis of this popular agenda and initiatives and it must be said that the opposition response has proved pretty inadequate in this regard. There are also serious questions about the transparency and integrity of the entire election process, beginning with the dubious system of electoral bonds, to the growing doubts about the EVMs and the stubborn refusal to count the VVPATs and the failure of the Election Commission of India to assure the people convincingly that the elections were being held in a free, fair and impartial manner.

The Modi regime was widely recognised as a dispensation of undeclared Emergency and the 2019 elections will go down in history as India's first Lok Sabha elections held in the shadow of tyranny. For the Left forces, 2019 marks the lowest ebb in terms of vote share and seats. While defending democracy against every fascist assault, we in the CPI(ML) appeal to the Left ranks to work determinedly for a rejuvenation of the Left movement. We rededicate ourselves to the task of building anti-fascist unity and solidarity and pledge to stand with all India's minorities and marginalised communities and citizens facing persecution.

- Dipankar Bhattacharya, General Secretary, CPIML

 സി പി ഐ (എം എൽ) സ്ഥാപിതമായി
50 വർഷം പിന്നിടുന്നു  

 ഫാസിസത്തെ  പരാജയപ്പെടുത്തുക, ജനാധിപത്യത്തിന്നായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ വിജയം കൈവരിക്കുക ! 

ഏപ്രിൽ 22, 2019 കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്  പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യാ (മാർക്സിസ്ററ് - ലെനിനിസ്റ്റ് ) സ്ഥാപിതമായി 50 വർഷങ്ങൾ തികയുന്ന ദിവസം ആണ്. ഈ ദിവസം നമ്മൾ ആചരിക്കുന്ന വേളയിൽ രാജ്യം വിധിനിർണ്ണായകമായ ഒരു പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ മധ്യത്തിലാണ്. ഇന്ത്യ പാർലമെന്ററി ജനാധിപത്യസമ്പ്രദായത്തിന്റെ  അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള  ഒരു റിപ്പബ്ലിക്ക് ആയതിനു ശേഷം ഈ രാജ്യത്ത് നടക്കുന്ന 17 -) മത് പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പ്  പല കാരണങ്ങളാലും സവിശേഷ ചരിത്രപ്രാധാന്യമുള്ള ഒന്നാണ്. ഇന്ത്യൻ ഫാസിസിസത്തിന്റെ മോദി മാതൃക ഭരണത്തുടർച്ചയ്ക്കുവേണ്ടിയും അധികാരത്തിലുള്ള അതിന്റെ പിടി ഒന്നുകൂടി  മുറുക്കാൻ വേണ്ടിയും ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയിൽ ആണ് ഈ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ , നമ്മുടെ ഭരഘടനാ റിപ്പബ്ലിക്കിന്റെയും പാർലമെന്ററി ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയുടെയും  ചട്ടക്കൂട് അതി ഗുരുതരമായ വെല്ലുവിളികളെയാണ് ഇന്ന് അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്.  2019 അവസാനത്തെ പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പാക്കാമെന്നും 2024 ൽ വേറൊരു തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ലെന്നും ഉത്തർ പ്രദേശിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ബി ജെ പി പാർലമെന്റംഗം പരസ്യമായി പ്രസ്താവിച്ചത് നമുക്ക് ഓർമ്മയുണ്ട്; ഒരു പക്ഷെ അത് അങ്ങിനെത്തന്നെയാവാം എന്നതുകൊണ്ട് 2019 പൊതുതെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ജനങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വരുന്ന ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടതും വളരെ അടിയന്തരവും ആയ ഒരു ലക്‌ഷ്യം മോദി സർക്കാരിനെ വോട്ടുചെയ്ത് പുറത്താക്കുക എന്നതാണ്.  രാജ്യം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഫാസിസ്റ്റു ഭീഷണിയെ തടയുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുള്ള കാൽവെപ്പിൽ ഒന്നാമത്തേതും അതുതന്നെയാണ്. മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുൻപ് മുൻപുമുതൽ വർഗീയ ഫാസിസ്റ്റു ശക്തികൾ ഉയർത്തിയ കഠിനമായ വെല്ലിവിളിക്കുമുന്നിൽ  പതറാതെ  ചെറുത്തുനിന്ന  സി പി ഐ (എം എൽ ) ന്   ഫാസിസ്റ്റു വാഴ്ചയ്ക്ക് അവസാനമുണ്ടാക്കുന്ന  വിധത്തിൽ ഇപ്പോഴത്തെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് പോരാട്ടത്തിലും സക്രിയമായ  പങ്കാളിത്തം വഹിക്കാനുണ്ട് .

കഴിഞ്ഞ അമ്പതു വർഷത്തെ പോരാട്ടങ്ങൾ വിപ്ലവത്തോടുള്ള സി പി എ (എം എൽ ) ന്റെ പ്രതിബദ്ധതയ്ക്ക് കരുത്തു പകർന്നു. പാർട്ടിയുടേയും അതിനു കീഴിൽ അണിനിരന്ന വർഗ്ഗ ബഹുജന സംഘടനകളുടെയും  ജനകീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും മുൻകൈയിൽ നടന്ന സമരങ്ങളുടെ വിശാലമായ ഭൂമിക , സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ജനാധിപത്യത്തിനും വേണ്ടി എല്ലാം ത്യജിച്ച അസംഖ്യം രക്തസാക്ഷികൾ സ്വപ്നം കണ്ട ജനങ്ങളുടേതായ ഒരു ഇന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ച വീക്ഷണം വളർത്തിക്കൊണ്ടുവരാൻ പര്യാപ്തമായി.    

നക്സൽ ബാരിയിലെ ചരിത്ര പ്രധാനമായ കർഷക ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിന്റെ സമരജ്വാലകളിൽ നിന്നും പിറവികൊണ്ട സിപി ഐ (എം എൽ ) അതിന്റെ ആദ്യ നാളുകളിൽത്തന്നെ ഗ്രാമീണ ഇന്ത്യയുടെ വിസ്തൃതമായ പ്രദേശങ്ങളിൽ മഹത്തായ വിപ്ലവമുന്നേറ്റങ്ങളുടെ ശക്തമായ അലകൾ സൃഷ്ടിച്ചു. ഭരണകൂടത്തിൽനിന്നും തുടർന്നുണ്ടായ  നിഷ്ഠുരമായ സൈനിക അടിച്ചമർത്തലിനെ അതിജീവിച്ചുകൊണ്ട്  സിപി ഐ (എം എൽ ) എല്ലാവിധ സാമൂഹ്യ മർദ്ദനത്തിന്റെ എല്ലാത്തരം വിലങ്ങുകളിൽ നിന്നും മോചനം നേടാനുള്ള ജനങ്ങളുടെ അഭിലാഷങ്ങൾക്കൊപ്പം നിന്ന് പോരാട്ടങ്ങൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകി . ഇന്ത്യൻ ഗ്രാമങ്ങളിലെ ദരിദ്ര ജനതയും വിപ്ലവകാരികളായ യുവജനങ്ങളും തൊഴിലാളികളും അഭൂതപൂർവ്വമായ വീര്യത്തോടെ അതിൽ അണിനിരന്നു. പാർട്ടി സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ മുഖ്യ പങ്കു വഹിച്ചവരായ രണ്ടു ജനറൽ സെക്രെട്ടറിമാരെയും  ഡസൻ കണക്കിന് കേന്ദ്ര നേതാക്കളെയും ആയിരക്കണക്കിന് പ്രവർത്തകരെയും ഭരണകൂട അടിച്ചമർത്തലിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനു ശേഷം ചാരത്തിൽനിന്ന് എന്നപോലെ ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ സി പി ഐ ( എം എൽ ) ന്റേതിന് സമാനമായ ഒരു ചരിത്രം സാർവ്വദേശീയ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലോ ,കൊളോണിയൽ വിരുദ്ധവും സാമ്രാജ്യത്വ വിരുദ്ധവും ആയ പോരാട്ടങ്ങൾ നടത്തിയ ഇതര പാർട്ടികളുടെ ചരിത്രത്തിലോ വളരെ അപൂർവ്വമായേ കാണാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ.

കഴിഞ്ഞ കാലങ്ങളിലെ ഏറ്റവും കഠിനമായ വെല്ലുവിളികൾക്കു മുന്നിൽ പതറാതെ നിൽക്കാനും  ,  ഇന്നത്തെ സന്ദിഗ്ദ്ധ പരിതസ്ഥിതിയിൽ ഫാസിസ്റ്റ് ആക്രമണങ്ങളെ ചെറുത്തുകൊണ്ട് പിടിച്ചുനിൽക്കുന്നതിനും സി പി ഐ (എം എൽ ) നെ  പ്രാപ്തമാക്കിയത്   കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ വിപ്ലവയാത്രയിൽ പാർട്ടി സ്വാംശീകരിച്ച വിലപ്പെട്ട പാഠങ്ങൾ ആയിരുന്നു.

   . സോഷ്യലിസത്തിലേക്കുള്ള സഫലമായ യാത്രയ്ക്കു മുന്നോടിയായി ഇന്ത്യയിൽ ജനാധിപത്യവിപ്ലവം പൂർത്തീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് നമ്മൾ പറയുമ്പോൾ  മാർക്സിസ്റ്റ് സിദ്ധാന്തത്തിൽ നിന്ന് പഠിച്ച കേവലമായ ഒരു തത്വത്തെയോ ,  ലോക രാജ്യങ്ങളുടെ ചരിത്രം പഠിച്ചതിനെയോ മാത്രം ആസ്പദമാക്കിയുള്ളതല്ല അത്.  ജനാധിപത്യത്തെ ഒരു സാധാരണ അവസ്ഥയായി മുഖവിലക്കെടുക്കാൻ പറ്റുന്ന ആർഭാടം നമുക്ക്  ഒരിക്കലും അനുവദിക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. . ഇന്ത്യൻ  ഭരണഘടനയും തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ജനാധിപത്യവും ഇന്ന് രാജ്യവ്യാപകമായി അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന അളവിൽ ഫാസിസിസ്റ്റ് ആക്രമണങ്ങൾ അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത  കാലത്തും നമ്മെസ്സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം ഓരോ ചുവടുവെപ്പിലും ജനാധിപത്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള കടുത്ത പോരാട്ടങ്ങൾ  അനിവാര്യമായിരുന്നു.  ദളിതരും മർദ്ദിത സാമൂഹ്യവിഭാഗങ്ങളിൽപ്പെട്ടവരുമായ  നമ്മുടെ സഖാക്കൾക്ക് രാജ്യത്തിൻറെ പല ഭാഗങ്ങളിലും സാധാരണ ജനാധിപത്യാവകാശങ്ങൾക്കു വേണ്ടി പ്രബല സാമൂഹ്യ ശക്തികളുമായും ഭരണകൂടവുമായും കടുത്ത പോരാട്ടങ്ങൾ നടത്തേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്. വോട്ടു ചെയ്യാനുള്ള അവകാശം പോലും ഫലത്തിൽ അവർ നേടിയത് ഇത്തരം പോരാട്ടങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു. കെട്ടിച്ചമയ്ക്കപ്പെട്ട പോലീസ് കേസുകൾക്കും , നീതിരഹിതമായ കോടതിവിധികൾക്കും ,നിയമബാഹ്യമായ ഭരണകൂട  കൊലപാതകങ്ങൾക്കും , ഭരണവർഗ്ഗ പാർട്ടികളുടെ തണലിൽ വളർന്ന ഫ്യൂഡൽ - ക്രിമിനൽ സംഘങ്ങൾ നടത്തിയ  കൂട്ടക്കൊലകൾക്കും  നമ്മുടെ സഖാക്കൾ ഇരകളായിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ, ഫാസിസ്റ്റ് ബി ജെ പി അധികാരത്തിൽ വരുന്നതിനു മുൻപും നമ്മുടെ പ്രസ്ഥാനത്തിന് ജനാധിപത്യ ത്തിനുവേണ്ടി തീവ്രമായ സമരങ്ങൾ നടത്തേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്.  അതുകൊണ്ടുതന്നെ , ഭരണഘടന വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ഒരു സമ്മാനം എന്നതിലുപരിയായി  ജനങ്ങളുടെ സംഘടിതമായ ഇച്ഛാശക്തിയിലൂടെയും നിരന്തരമായ പോരാട്ടങ്ങളിലൂടേയും സമൂഹത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരോടേ ണ്ടതും സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതും ആണ് ജനാധിപത്യാവകാശങ്ങൾ എന്നാണ് നമ്മുടെ ദൈനംദിന അനുഭവങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുന്നത്  .അതിനാൽ  ജനാധിപത്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടം സി പി ഐ (എം എൽ )നെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം അതിന്റെ ജീവരക്തം തന്നെയാണ്. ഫാസിസത്തിനെതിരായി  ഇന്ന് നാം നടത്തിവരുന്ന നിർണ്ണായകമായ പോരാട്ടത്തെ മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്ന ചാലകശക്തിയും ജനാധിപത്യാവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള  പോരാട്ടമാണ്.

ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും മർദ്ദിതരും ഒതുക്കപ്പെട്ടവരുമായ ജനങ്ങൾക്കിടയിലാണ് തുടക്കത്തിൽത്തന്നെ നമ്മുടെ പ്രസ്ഥാനം വേരൂന്നിയത് .  ഇന്ത്യയിലെ ജനാധിപത്യവിപ്ലവത്തിന്റെ അച്ചുതണ്ട് ദരിദ്രരും ഭൂരഹിതരുമായ കർഷകർ മുഖ്യ ശക്തിയായ കാർഷിക വിപ്ലവം ആണ് എന്ന വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടോടെയാണ് പാർട്ടി രൂപം കൊണ്ടത്. സാമൂഹ്യ മർദ്ദനങ്ങളിൽനിന്നു സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രാപിക്കാൻ തീവ്രമായി ആഗ്രഹിച്ച ദലിത് -ആദിവാസി ജനവിഭാഗങ്ങളുമായി സ്വാഭാവികമായി നിലനിന്ന ആത്മബന്ധത്തിൽനിന്നാണ്  ഓരോ പ്രതികൂലതയോടും എതിർത്ത് നിൽക്കാനുള്ള കരുത്തു് പാർട്ടിക്ക് ലഭിച്ചത് . ജാതി, വർഗ്ഗം ലിംഗം, എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള സാമൂഹ്യ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ യും അവതമ്മിലുള്ള പരസ്പര പ്രതിപ്രവർത്തനങ്ങളെയും കൂടുതൽ സൂക്ഷ്മമായി മനസ്സിലാക്കാനുള്ള എല്ലാ ശ്രമങ്ങളെയും അർത്ഥവത്തായി  ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വർഗ്ഗ സമരത്തിന്റെ ഒരു കാഴ്ചപ്പാട് വികസിപ്പിക്കാൻ പാർട്ടിക്ക് കഴിഞ്ഞു. അങ്ങിനൊരു  കാഴ്ചപ്പാടിന്  യന്ത്രികമോ , വിഭാഗീയമോ ആയിരിക്കാൻ ഒരിക്കലും സാധിക്കില്ല ; നേരെ മറിച്ച് , സമഗ്രമായ സാമൂഹ്യ പരിവർത്തനത്തിനും മനുഷ്യ വിമോചനത്തിനും ഉള്ള അഭിലാഷങ്ങൾക്ക്  എല്ലായ്‌പ്പോഴും അനുഗുണമായിരിക്കും അത്.   വിപ്ലവകരമായ സാമൂഹ്യ ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപ്പിനെ എന്നും ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്ന  സി പി ഐ (എം എൽ ) ന്റെ  ചുവപ്പ് ബാനറിൽ യാതൊരർത്ഥശങ്കയ്ക്കും ഇടനൽകാത്ത വിധത്തിൽ ആലേഖനം ചെയ്തിരിക്കുന്ന  ഇരട്ട ലക്ഷ്യങ്ങൾ ജാതി നിർമ്മൂലനത്തിന്റെയും ആണ്കോയ്മയെ തകർക്കലിന്റെയും ആണ്. 
1969 ൽ സി പി ഐ (എം എൽ) രൂപം കൊള്ളുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം രണ്ടായി വേർപിരിഞ്ഞിരുന്നു. സി പി ഐ, സി പി ഐ (എം ) എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു പാർട്ടികൾക്ക് രൂപം നൽകിയ ആദ്യത്തെ പിളർപ്പിന് മുന്നോടിയായി അവിഭക്ത കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിൽ  പരിപാടിയും അടവുകളും  സംബന്ധിച്ച തർക്കങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു.   രാജ്യത്താകമാനം മോശമായിക്കൊണ്ടിരുന്ന സാമ്പത്തിക പരിതഃസ്ഥിതികളുടേയും  , സാമൂഹ്യവും രാഷ്ട്രീയവും സാംസ്കാരികവുമായി സംഭവിച്ച ഇളകിമറിയലിന്റേയും പശ്ചാത്തലത്തിൽ മേൽപ്പറഞ്ഞ സംവാദങ്ങളെ  മൂർച്ഛിപ്പിക്കുന്നതിൽ  പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചത് സി പി ഐ (എം എൽ ) ആയിരുന്നു.  ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മഹത്തായ വിപ്ലവ പൈതൃകത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അവകാശികൾ എന്ന നിലക്ക്  സ്വയം പ്രതിഷ്ഠിതമാകും വിധത്തിൽ വിപ്ലവത്തിന്റെ വീര്യവും ദർശനവും  കാക്കുന്ന ദീപശിഖ ധൈര്യസമേതം കയ്യിലെടുക്കാൻ പാർട്ടി തയ്യാറായി.  മാറിവരുന്ന പരിതഃസ്ഥിതികളെ ഫല പ്രദമായി നേരിടുന്നതിന്  യോജിച്ച വിധത്തിൽ അടിയന്തരമായി ഉയർത്തേണ്ട മുദ്രാവാക്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും സമര രൂപങ്ങളെക്കുറിച്ചും കൂടുതൽ അറിവ്  ആർജ്ജിക്കാൻ പാർട്ടിക്ക് കഴിഞ്ഞു. തന്മൂലം , ബിഹാറിലും ജാർഖണ്ഡിലും സംസ്ഥാന നിയമസഭകളിൽ നേടിയ പ്രാതിനിധ്യം ഉൾപ്പെടെ വിപുലമായ മണ്ഡലങ്ങളിൽ  ഇന്ന് പാർട്ടിക്ക്  അതിന്റെ റോൾ വഹിക്കാൻ കഴിയുന്നു. 

ഭരണവർഗ്ഗങ്ങളുടെ നയങ്ങളെ  എതിർക്കുന്ന വർഗ്ഗ നിലപാടിൽ നിന്നുകൊണ്ട്  കമ്മ്യൂണിസ്ററ് നിലപാടുകൾക്ക് വേണ്ടി  തുടർച്ചയായും ധൈര്യസമേതവും  ശബ്ദിക്കാനും പോരാടാനും പാർട്ടിക്ക് കഴിവുണ്ട്. സി പി ഐ (എം എൽ) നെ മറ്റ് ഇടതുപക്ഷ പാർട്ടികളിൽനിന്നും വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നത് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് തത്വങ്ങളിലുള്ള വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലായ്മയും ,  കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് നിലപാട് അടിസ്ഥാനമാക്കി സ്വതന്ത്രമായും സ്വാശ്രയപൂർവ്വവും പ്രവർത്തിക്കാനുള്ള കഴിവും ആണ്.   സായുധ സമരം വിപ്ലവത്തിനുള്ള ഏകമാത്ര അവലംബം  എന്ന വീക്ഷണം ഇന്ത്യൻ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു വിഭാഗത്തെ   അരാജകത്വപരമായ  സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെയും  പ്രയോഗത്തിന്റെയും  മേഖലകളുടെ പരിസരത്ത്  എത്തിച്ചു . തന്മൂലം ഉണ്ടായ വിഭാഗീയ പ്രവണതകളും   സാമൂഹ്യ ഒറ്റപ്പെടലും ആയി  സി പി ഐ (എം എൽ) അകലം പാലിക്കുന്നു.    

1970 കളിലെ തിരിച്ചടിയെ അതിജീവിച്ചു് സി പി ഐ (എം എൽ ) നെ ശക്തമായ രീതിയിൽ പുനസ്സംഘടിപ്പിക്കാനും തിരിച്ചുവരാനും സഹായകമായത് സഖാവ് ചാരു മജൂംദാർ എഴുതിയ അവസാന ലേഖനത്തിലെ രണ്ടു വരികൾ ആണ്. അത്തരമൊരു പുനസ്സംഘടനയ്ക്കും തിരിച്ചുവരവിനും ഊർജ്ജസ്വലമായ നേതൃത്വം നൽകിയത് സഖാവ് മജൂംദാറിന്റെ  പിൻ ഗാമികളായിരുന്ന രണ്ടു ജനറൽ സെക്രട്ടറിമാരായ സഖാക്കൾ ജൗഹറും വിനോദ് മിശ്രയും ആയിരുന്നു.   " ജനങ്ങളുടെ താല്പര്യങ്ങളാണ് പാർട്ടിയുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ " എന്ന ആറ്റിക്കുറുക്കിയ വാചകത്തിൽ അവസാനിക്കുന്നതായിരുന്നു സഖാവ് മജൂംദാർ നടത്തിയ രാഷ്ട്രീയ വിശകലനത്തിൻറെ കാതൽ . സി പി ഐ (എം എൽ )ൻറെ മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ ഗതിനിർണ്ണായകമായ പങ്കു വഹിച്ച ഈ തത്വം , പാർലമെന്ററിസതിന്റെ  മുരടിപ്പിൽ നിന്നും മോചിതമാകാനും ,എല്ലാ വെല്ലുവിളികൾക്കും മുന്നിൽ ജനങ്ങളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടി
ച്ചു, ജനങ്ങൾക്കൊപ്പം പോരാട്ടങ്ങളിൽ ഉറച്ചു നിന്ന് നേതൃത്വം നൽകാനും പാർട്ടിയെ പ്രാപ്തിയുള്ളതാക്കി. അതെ സമയം, ഭരണകൂട മർദ്ദനങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ പതറാതെ പിടിച്ചു നിൽക്കണമെങ്കിൽ ഇടതുപക്ഷ ശക്തികളുടെയും  വിശാല ബഹുജനങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ട മറ്റു പോരാട്ട ശക്തികളുടെയും വിപുലമായ ഐക്യം കെട്ടിപ്പടുക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണെന്നും , തുടർന്നുള്ള വിപ്ലവ  മുന്നേറ്റങ്ങളുടെ വിജയം അത്തരമൊരു ഐക്യാം സാക്ഷാൽക്കരിക്കുന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുമെന്നും  സഖാവ് മജൂംദാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുണ്ടായ വൻ തിരിച്ചടികൾക്ക് പിന്നാലെ നിലവിൽവന്ന അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽപ്പോലും വിപ്ലവ ശക്‌തികളുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് അനുകൂലമായ ലക്ഷണങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും, സാമാന്യ ജനങ്ങൾ കാണിക്കുന്ന ഉദാത്തമായ ധീരതയും ഐക്യത്തിന്റെ ശക്തിയും കൂട്ടിനുണ്ടെങ്കിൽ മുന്നോട്ടുള്ള  യാത്ര ഏത് ശക്തിക്കും തടുക്കാനാവില്ലെന്ന ധാരണയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സംഘടന യെ കെട്ടിപ്പടുക്കുകയുമാണ് സി പി ഐ (എം എൽ) ചെയ്തത്. പിൽക്കാലത്തു് ഭൂവുടമകളുടെ സ്വകാര്യ സേനകളും ക്രിമിനൽ ഗാങ്ങുകളും  രംഗപ്രവേശം ചെയ്തപ്പോൾ അവരുടെ ആക്രമണലക്ഷ്യം   പാർട്ടിയുടെ പ്രവർത്തനം സജീവമായ  മേഖലകൾ ആയിരുന്നു. 1998  ഡിസംബറിൽ തന്റെ ആകസ്മികമായ മരണം സംഭവിക്കുന്നതുവരെ സഖാവ് വിനോദ് മിശ്രയായിരുന്നു പാർട്ടി കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനും വികസിപ്പിക്കുന്നതിനും നേതൃത്വം നൽകിയത്. സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ തകർച്ച ലോകവ്യാപകമായി ഉണ്ടാക്കിയ പ്രത്യാഘാതങ്ങളുടെയും , ഇന്ത്യയിൽ സംഘ് പരിവാർ ശക്തികൾ ഉയർത്തിയ  ആക്രാമകമായ വർഗീയ ഫാസിസ്റ്റ് വെല്ലുവിളിയുടേയും പ്രതികൂലതകളെ നേരിട്ട് കൊണ്ടുതന്നെയാണ് മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ ഉറച്ച കാൽവെപ്പുകൾ നടത്താൻ പാർട്ടിക്ക് സാധിച്ചത്.   
 സി പി ഐ ( എം എൽ ) രൂപീകൃതമായിട്ട്  അൻപതു വർഷം   പൂർത്തിയാവുന്ന വർഷമാണ് 2019.  സഖാവ് ചാരൂ മജൂംദാറിന്റെ ജന്മവാർഷികം കൂടിയാണ് 2019 .നമ്മുടെ പാർട്ടി രൂപീകരണത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയ സഖാവ് ചാരു മജൂംദാറിന്റെയും , പ്രസ്ഥാനം പടുത്തുയർത്തുന്നതിനു വേണ്ടി പ്രാരംഭ ഘട്ടത്തിലും തുടർന്നുള്ള വർഷങ്ങളിലും  ജീവൻ ബലിയർപ്പിച്ച മറ്റനേകം രക്തസാക്ഷികളുടേയും സ്വപ്നങ്ങൾ സാക്ഷാൽക്കരിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി  നമ്മുടെ മുന്നിൽ ഇന്നുള്ള കടമ , അവർ തുടങ്ങിവെച്ച വിപ്ലവ ദൗത്യം പൂർത്തീകരിക്കുന്നതിന് നമ്മെ പൂർണ്ണമായും സമർപ്പിക്കുക എന്നതാണ്. അതിന്റെ ഭാഗമായി സർവ്വശക്തിയും സമാഹരിച്ച്‌  

ഇന്ന് നാം നടത്തുന്ന പോരാട്ടം ഫാസിസത്തിന്റെ മേൽ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ വിജയത്തിന് വേണ്ടിയാണ്. 

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യ (മാർക്സിസ്റ്റ് -ലെനിനിസ്റ്റ്) നീണാൾ വാഴട്ടെ !
വിപ്ലവം നീണാൾ വാഴട്ടെ!
അന്തിമവിജയം ജനങ്ങളുടേത്!   

- കേന്ദ്ര കമ്മറ്റി , കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യ (മാർക്സിസ്റ്റ് -ലെനിനിസ്റ്റ്)

50th Anniversary of CPI(ML) Foundation

50th Anniversary of CPI(ML) Foundation

 DEFEAT FASCISM, WIN THE BATTLE FOR DEMOCRACY!

April 22, 2019 marks the 50th anniversary of the foundation of the Communist Party of India (Marxist-Leninist). We are observing this day in the midst of the 17th General Elections in the country, undoubtedly the most decisive electoral battle India has faced since the adoption of the Constitution and the system of parliamentary democracy. The very framework of constitutional republic and parliamentary democracy is today facing a serious threat as the Modi model of Indian fascism seeks to prolong its rule, consolidate its power and tighten its grip on the state. A BJP MP from UP has even gone on record saying there will be no further elections in 2024; 2019 may well be the last. India therefore goes to the 2019 polls with the urgent imperative of voting out the Modi government and defeating the fascist threat. CPI(ML) has been boldly resisting this fascist danger ever since the alarming rise of the communal fascist forces three decades ago and today we have to intervene vigorously in the present electoral battle to give a crushing defeat to the fascist regime.

The journey of the last fifty years has steeled the CPI(ML)’s revolutionary resolve, expanded the canvas of the struggles and initiatives led by the Party and its allied network of mass organisations and enriched the vision of a people’s India dreamt by countless martyrs who sacrificed their all for freedom and democracy. Born in the fire of the historic Naxalbari peasant uprising, the CPI(ML) blazed a glorious trail right since its inception as waves of revolutionary struggles swept through large parts of rural India. In the face of a brutal military crackdown of the repressive state, the CPI(ML) ignited the dream of liberation of the people from all fetters of social oppression and scripted a heroic saga of resistance that unleashed unprecedented energy and initiative of the oppressed rural poor and revolutionary youth and workers. There are very few parallels in the history of the international communist movement and anti-colonial and imperialist struggles of a party facing so much repression right after its birth, losing its first two General Secretaries and dozens of central leaders and thousands of activists and yet rising from the ashes as the CPI(ML) has done.

Over these fifty years of revolutionary journey, the CPI(ML) has learnt a few basic lessons that have sustained the party through the most difficult of challenges and prepared it for today’s critical phase of resisting the fascist offensive. When we say that India’s march towards socialism will proceed through a people’s democratic revolution, it is not just a principle learnt from Marxist theory and international history. We have never had the luxury of taking democracy for granted. Even when the constitution and electoral democracy did not face the kind of fascist attack that the whole country is facing today, we had to fight for democracy at every step. In many parts of the country, our comrades from Dalit and other oppressed background have even had to win the right to vote through fierce struggles against dominant social forces and the state. Our comrades have continued to face false cases, unjust court sentences, extra-judicial killings and even massacres perpetrated by feudal forces and criminal gangs backed by ruling parties and the state even in periods when the fascist BJP has not been in power. We therefore know it from our everyday experience that democracy cannot be taken for granted as a gift promised by the Constitution and that democratic rights must be defended and deepened through relentless mobilisation and assertion of the people. The battle for democracy has thus been the lifeblood of the CPI(ML) which propels us forward in today’s decisive fight against fascism.

From its very inception the CPI(ML) has been rooted among the most oppressed and marginalised sections of the Indian society. The party was born with the clear understanding that agrarian revolution, with the landless labourers and poor peasantry at its helm, constituted the axis of people’s democratic revolution in India. The party’s close integration with Dalits and Adivasis and their quest for freedom from social oppression has thus been a congenital defining feature and this has been a source of immense strength and resilience to face every adversity. This has also enabled us to grasp the key questions of caste, class and gender in all their interconnections and develop a paradigm of class struggle that is never mechanical and compartmentalised but always alive to the quest for comprehensive social transformation and human emancipation. The twin goals of annihilation of caste and demolition of patriarchy are inscribed prominently on the CPI(ML)’s red banner of revolutionary social awakening.

By the time the CPI(ML) was born in 1969, the communist movement in India had already branched into two parties – CPI and CPI(M) – on the basis of a programmatic and tactical debate. The CPI(ML) sharpened this debate and has gone on to firmly establish itself as the inheritor of the glorious legacy of the communist movement and courageous torchbearer of the revolutionary spirit and vision against the backdrop of continuing economic changes and social, political and cultural churning in the country. Immediate slogans and forms of struggle have kept evolving and the party today is playing its role in a much wider arena including the state legislatures in Bihar and Jharkhand, boldly articulating the communist viewpoint and asserting the class independence of the communist movement in constant contention with the ruling classes. It is this firm adherence to communist principles and independent assertion of communist positions which distinguishes the CPI(ML) amidst the whole range of Left parties. Exclusive reliance on armed struggle has pushed a section of the Indian communist movement closer to anarchist formulations and practice and the CPI(ML) has also demarcated itself from this sectarian isolation.

Two lines from the last article of Comrade Charu Mazumdar helped the CPI(ML) recover from the setback of the early 1970s and revive and reorganise the movement under the inspiring leadership of CM’s successors as General Secretary, Comrades Jauhar and Vinod Mishra. “The interests of the people are the interests of the Party”, this crisp and concise formulation of Comrade CM in his last write-up has become a guideline for the CPI(ML) in its political analysis and conduct. This has helped the party to fight against the perils of parliamentary cretinism and inspired it to boldly uphold and serve the interests of the people in the face of all challenges. Comrade Charu Mazumdar had also drawn the attention of his comrades to face the repression campaign of the state by forging broad unity of the Left and other fighting forces and prepare in all earnest for the next upsurge of people’s struggle. This remarkable ability to identify and grasp the positive signs in the face of a major setback and rely on the people’s indomitable courage and strength to surge ahead has been the key to the party’s revival and expansion in the face of the Emergency and the subsequent assaults of private armies and criminal gangs in many of our areas of struggle. Till his unfortunate demise in December 1998, Comrade VM led this process of Party’s development and expansion in the face of the collapse of the Soviet Union and the aggressive rise of the communal fascist forces of the Sangh brigade.

2019 is the fiftieth year of the CPI(ML)’s foundation. This is also the centenary of Comrade Charu Mazumdar’s birth. The only way we can really pay our tribute to Comrade Charu Mazumdar and countless other martyrs from the founding period and all our leaders and comrades we have lost in subsequent years is by dedicating ourselves fully to their revolutionary mission and waging the ongoing battle for victory of democracy over fascism with all our strength.

Long live the Communist Party of India (Marxist-Leninist)!

Long live revolution!

Victory to the people!

- Central Committee

Communist Party of India (Marxist-Leninist)